Infant Franciszek de Paula Burbon
| |
| Autor | |
|---|---|
| Data powstania |
1800 |
| Medium |
olej na płótnie |
| Wymiary |
74 × 60 cm |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Infant Franciszek de Paula Burbon[1] (hiszp. Francisco de Paula Antonio de Borbón y Borbón-Parma, infante de España) – obraz olejny hiszpańskiego malarza Francisca Goi (1746–1828), będący szkicem przygotowawczym do zbiorowego portretu pt. Rodzina Karola IV[2]. Początkowo znajdował się w Pałacu Królewskim w Madrycie (podobnie jak ostateczne dzieło), a od 1857 roku należy do zbiorów Prado[3][4][5].
Portret zbiorowy miał być wizerunkiem króla Karola IV z najbliższą rodziną. Szkic przedstawia infanta Franciszka de Paula Burbona (1794–1865), najmłodszego syna Karola IV[6][7].
Goya zaczął pracować nad zbiorowym portretem w maju 1800 roku, kiedy rodzina królewska wypoczywała w Pałacu w Aranjuez, jednej z rezydencji Burbonów. Między majem a lipcem artysta wykonał szkice przygotowawcze w postaci olejnych portretów przedstawiających każdego z członków rodziny królewskiej. Na życzenie królowej Marii Ludwiki Goya sportretował każdego z osobna, dzięki czemu monarchowie uniknęli długich i nużących godzin pozowania w grupie[8].
Z dziesięciu szkiców wykonanych przez Goyę w Aranjuez zachowało się jedynie pięć oryginałów, wszystkie znajdują się w zbiorach Prado. Oprócz szkicu Infanta Franciszka de Paula Burbona zachowały się także: Infantka Maria Józefa, Infant Karol Maria Izydor, Infant Antoni Burbon i Ludwik I Parmeński oraz kilka kopii wykonanych przez Augustina Esteve znajdujących się w różnych muzeach i prywatnych kolekcjach (m.in. Infant Ferdynand VII w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku). Wszystkie szkice charakteryzuje widoczny czerwonawy podkład[4]. Fizjonomia postaci jest oddana z jeszcze większą precyzją niż na ostatecznym obrazie, widać, że szkice posłużyły artyście do wnikliwej analizy twarzy portretowanych[3]. Szkice zostały przedstawione rodzinie królewskiej i zaakceptowane. Możliwe, że powstał także szkic przygotowawczy ostatecznego dzieła, który się nie zachował[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Paola Rapelli: Wielcy malarze: Goya. T. 30. Edipresse Polska, 2017, s. 62–63. ISBN 978-83-7945-578-2.
- ↑ Maurice Serullaz: Goya – portrety. Warszawa: Arkady, 1982. ISBN 83-7023-344-9.
- ↑ a b Alessandro Bettagno, Christopher Brown, Francisco Calvo Serraller, Francis Haskell, Alfonso E. Pérez Sánchez: Muzeum Prado. Arcydzieła malarstwa. Warszawa: Wydawnictwo „Arkady”, 2011, s. 560–561. ISBN 978-83-213-4421-8.
- ↑ a b Gudrun Maurer: La familia de Carlos IV. Museo del Prado. [dostęp 2021-07-31]. (hiszp. • ang.).
- ↑ a b Goya. María Jesús Díaz (red.). Madryt: Susaeta Ediciones, 2010, s. 146–159. ISBN 978-84-9928-021-9.
- ↑ Alfonso E. Pérez Sánchez: Goya. Warszawa: Oficyna Imbir, 2009, s. 100–101. ISBN 978-83-60334-71-3.
- ↑ Patricia Wright: Goya. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1993, s. 35, seria: Świadectwa sztuki. ISBN 83-7023-300-7.
- ↑ Francisco de Paula Antonio de Borbón y Borbón-Parma, infante de España. Museo del Prado. [dostęp 2021-07-31]. (hiszp. • ang.).