Instytut Badań nad Młodzieżą

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Instytut Badań nad Młodzieżą – jednostka organizacyjna Ministerstwa Oświaty i Wychowania, istniejąca w latach 1972–1983, powstała celem prowadzenie prac naukowo-badawczych i naukowo-usługowych, których wyniki stanowiły pomoc w ustalaniu diagnozy i prognoz związanych z doskonaleniem systemu wszechstronnego rozwoju i wychowania młodzieży oraz z określaniem czynników warunkujących wzrost aktywności młodzieży w dokonywaniu przemian społeczno-gospodarczych i kulturalnych kraju.

Powstanie Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1972 r. w sprawie utworzenia Instytutu Badań nad Młodzieżą ustanowiono Instytut[1]. Powstanie Instytutu miało związek z ustawą z 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych[2].

Nadzór nad Instytutem sprawował Minister Oświaty i Wychowania.

Przedmiot działania Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Przedmiotem działania Instytutu prowadzenie prac naukowo-badawczych i naukowo-usługowych, w tym w szczególności do zakresu działania Instytutu należały:

  • studia w zakresie wychowania w szkole, rodzinie i środowisku,
  • studia w zakresie sytuacji demograficznej młodzieży,
  • badanie sytuacji zdrowotnej, stanu i warunków rozwoju fizycznego i psychicznego młodzieży ze szczególnym uwzględnieniem wpływu czynników środowiskowych i regionalnych,
  • badanie poziomu wykształcenia i opracowywanie wniosków dotyczących potrzeb w zakresie podnoszenia kwalifikacji zawodowych młodzieży,
  • studia w zakresie systemu orientacji szkolnej i zawodowej młodzieży - opracowywanie zasad preorientacji i poradnictwa zawodowego,
  • badanie warunków zatrudnienia, pracy i płac młodzieży oraz środowiska pracy jako środowiska wychowawczego,
  • badanie postaw i poglądów politycznych, społecznych, moralno-etycznych młodzieży oraz roli w tym zakresie szkoły, kręgu pracy, organizacji młodzieżowych, społeczno-politycznych, prasy, radia, telewizji, filmu, środowiska rodzinnego oraz wszystkich form życia zbiorowego,
  • opracowywanie kompleksowych projektów programów działalności wychowawczej,
  • badanie uczestnictwa młodzieży w życiu społecznym i politycznym (udział w organizacjach społeczno-zawodowych, młodzieżowych, organach samorządu i rad narodowych),
  • badanie stopnia i sposobu uczestnictwa młodzieży w kulturze,
  • badania w zakresie wychowania fizycznego, sportu i turystyki,
  • badanie zjawisk patologii społecznej wśród młodzieży i opracowywanie kompleksowych programów zapobiegania niedostosowaniu społecznemu młodzieży,
  • studia nad czasem wolnym młodzieży i jego racjonalną organizacją.

Wykonywanie zadań przez Instytut[edytuj | edytuj kod]

Instytut wykonywał swoje zadania przez[1]:

  • inicjowanie, organizowanie i prowadzenie we własnym zakresie prac naukowo-badawczych przede wszystkim o charakterze interdyscyplinarnym z udziałem pedagogów, psychologów, socjologów, lekarzy, ekonomistów i przedstawicieli innych nauk,
  • współpracę z jednostkami zaplecza naukowo-badawczego resortu oświaty i wychowania oraz innych resortów, które zajmują się kształceniem i wychowaniem młodzieży, z organizacjami młodzieżowymi i społeczno-zawodowymi, pokrewnymi instytutami naukowymi w kraju i za granicą oraz organizacjami międzynarodowymi,
  • gromadzenie i opracowanie informacji i dokumentacji związanej z działalnością Instytutu,
  • opracowywanie analiz i raportów zgodnie z zakresem tematycznym ustalonym przez Ministra Oświaty i Wychowania,
  • publikowanie wyników prac badawczych oraz współpracę w tym zakresie z odpowiednimi instytucjami wydawniczymi,
  • kształcenie i doskonalenie kadr naukowych oraz stałe podnoszenie kwalifikacji pracowników Instytutu,
  • opracowywanie wskazówek metodycznych dla kadr realizujących poradnictwo wychowawcze i zawodowe.

Przekształcenie Instytutu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie zarządzenia Prezesa Rady Ministrów z 1983 r. istniejący Instytut Badań nad Młodzieżą został przekształcony w Instytut Badań Problemów Młodzieży[3].


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Uchwała nr 163 Rady Ministrów z dnia 15 czerwca 1972 r. w sprawie utworzenia Instytutu Badań nad Młodzieżą. M.P. z 1972 r. nr 32, poz. 177
  2. Obwieszczenie Przewodniczącego Komitetu Nauki i Techniki z dnia 7 maja 1965 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o instytutach naukowo-badawczych. Dz.U. z 1965 r. nr 19, poz. 129
  3. Zarządzenie nr 25 Prezesa Rady Ministrów z dnia 21 lipca 1983 r. w sprawie utworzenia Instytutu Badań Problemów Młodzieży. M.P. z 1983 r. nr 26, poz. 144