Instytut Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem
Instytut Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem – jednostka organizacyjna Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego, powołana z zadaniem prowadzenia prac naukowo-badawczych mających na celu zapewnienia postępu technicznego i organizacyjnego w dziedzinie obrabiarek i obróbki skrawaniem.
Powołanie Instytutu[edytuj | edytuj kod]
Na podstawie zarządzenia Ministra Przemysłu Ciężkiego z 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem ustanowiono Instytut[1]. Powołanie Instytutu pozostawało w ścisłym związku z ustawą z 1951 r. o instytutach naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej[2].
Instytut wyodrębniono z Głównego Instytutu Mechaniki.
Zwierzchni nadzór nad Instytutem sprawował Minister Przemysłu Ciężkiego. Siedzibą Instytutu był Kraków.
Podstawowe zadania Instytutu[edytuj | edytuj kod]
Podstawowy zadaniem Instytutu było prowadzenie prac naukowo-badawczych w dziedzinie technicznej, organizacyjnej i ekonomicznej, w zakresie:
- obrabiarek,
- narzędzi i obróbki skrawaniem,
- zapewnienia postępu technicznego,
- wprowadzenia nowych metod technologicznych do krajowej produkcji.
Finansowanie Instytutu[edytuj | edytuj kod]
Ogół dochodów i wydatków Instytutu objęty był budżetem Państwa (budżet centralny) w części dotyczącej Ministerstwa Przemysłu Ciężkiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zarządzenie Ministra Przemysłu Ciężkiego z dnia 11 grudnia 1951 r. w sprawie utworzenia Instytutu Obrabiarek i Obróbki Skrawaniem. M.P. z 1952 r. nr 16, poz. 199
- ↑ Ustawa z dnia 8 stycznia 1951 r. o tworzeniu instytutów naukowo-badawczych dla potrzeb gospodarki narodowej. Dz.U. z 1951 r. nr 5, poz. 38