Irena Kononowicz
| Data i miejsce urodzenia |
14 kwietnia 1910 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
lekarka radiolog, działaczka niepodległościowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
Irena Kononowicz (ps. Dr. Nono) (ur. 14 kwietnia 1910 w Dubrowce, zm. 31 lipca 1967 w Warszawie) – polska lekarka radiolog, działaczka niepodległościowa.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończyła studia medyczne i pracowała w Instytucie Gruźlicy i Chorób Płuc w Warszawie. Aresztowana w 1939 została uwięziona na Pawiaku, gdzie została lekarzem kolumny sanitarnej. Nazywana przez współwięźniarki Dr. Nono miała możliwość przenosić wiadomości i meldunki. Uczestniczyła w działającej na Pawiaku konspiracyjnej siatce więziennej (ZWZ). Zasłynęła niepospolitym zaangażowaniem w pomoc więźniom, wielu uwięzionym uratowała życie. W lipcu 1944 w związku z likwidacją więzienia została razem z innymi więźniami przetransportowana do Ravensbrück (KL), gdzie przebywała do wyzwolenia w 1945. Po wyzwoleniu obozu powróciła do Warszawy i do wykonywanego zawodu, była pracownikiem naukowym Instytutu Gruźlicy w Warszawie. Za swoją ofiarność została odznaczona Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Data śmierci Ireny Kononowicz wyryta na epitafium nagrobnym, które znajduje się na cmentarzu Bródnowskim (kw. 11F-2-19) to 31 lipca 1967, natomiast materiały ikonograficzne podają jako dzień śmierci 20 marca 1969[1].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Rocznik Warszawski 12/1974 s. 366
- Monografia Cmentarz Bródnowski, praca zbiorowa, Urząd Dzielnicy Warszawa-Targówek, Warszawa 2007 s. 105, na książce ISBN 978-83-920764-0-0; ISBN 978-83-920764-0-7
- Marcin Robert Maź, Epitafium nagrobne brzmi "Irena Kononowicz Dr. No-No ur. 14 kwietnia 1910 zm. 31 lipca 1967, 1940 Pawiak 1944 Ravensbrück, odznaczona Krzyżem Virtuti Militari, K. Komand Orderu Odrodzenia Polski"