Irena Tarnowska
Irena Tarnowska (ur. 10 stycznia 1900 w Berlinie, zm. 12 lipca 1984 w Poznaniu) – pedagog, polska harcmistrzyni, więźniarka niemieckich obozów koncentracyjnych.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Córka Edmunda, właściciela fabryki żelaznej w Berlinie, szkołę podstawową rozpoczęła w Berlinie, a ukończyła w Obornikach Wielkopolskich, gdzie przeniosła się w 1906 roku. Tam też ukończyła gimnazjum, a od 1918 mieszkała w Poznaniu. W 1927 została absolwentką Wyższego Kursu Pedagogicznego w Warszawie. Od 1920 nauczycielka różnych szkół poznańskich. Od 1922 w harcerstwie, od 1932 harcmistrzyni, w latach 1936-1939 komendantka harcerek na miasto Poznań.
W czasie okupacji niemieckiej Poznania została w 1940 komendantką żeńskiego Pogotowia Harcerskiego w Wielkopolsce i kierowała w ramach tej organizacji kobiecym harcerstwem, organizując też tajne nauczanie w regionie[1]. W swoim mieszkaniu utworzyła główne biuro organizacyjne harcerek poznańskich, a także centralną bibliotekę edukacyjną. Oprócz podstawowego zadania, jakim była zabroniona przez państwo niemieckie edukacja, zorganizowała system pomocy dla więźniów w Poznaniu i obozach koncentracyjnych Trzeciej Rzeszy, kursy służby wojennej dla kobiet oraz życie kulturalne. Jednocześnie współpracowała z politycznymi i wojskowymi organami polskich władz, w tym z Komendą Okręgu Poznańskiego ZWZ-AK i z okręgową Delegaturą Rządu, była też w wojewódzkim Kuratorium Wojennym. 18 lutego 1944 została aresztowana przez Gestapo, więziona w obozie karno-śledczym w Żabikowie koło Poznania, a następnie w Ravensbrück i w filii Buchenwaldu w Lipsku. W dwóch ostatnich obozach działała w drużynie harcerskiej "Mury". W trakcie ewakuacji przez SS obozu w Lipsku wraz z grupą więźniarek zbiegła z konwoju.
Po wojnie nauczycielka w szkołach Poznania, od 1956 ponownie włączyła się w pracę harcerską. Pochowana na cmentarzu na Junikowie.
W poznańskim liceum nr 7 im. Dąbrówki, w którym uczyła I. Tarnowska znajduje się tablica ku jej czci, odsłonięta 13 października 1989.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wyczańska K. (red.), 1983: Harcerki 1939-1945. PWN, strony 72-73, 251.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Encyklopedia konspiracji wielkopolskiej 1939-1945. Wyd. Instytutu Zachodniego, s. 577-578.
- Handke W. et al., 2007: Jak Feniks z popiołów. Struktury Polskiego Państwa Podziemnego w Wielkopolsce 1939-1940, tom II, s. 66-67. Oficyna Wyd. Wielkopolski i IPN O/Poznań. ISBN 978-83-88965-71-5.
- Pietrowicz Aleksandra, Łuczak Agnieszka Ze strachem pod rękę i śmiercią u boku. Wielkopolanki w konspiracji 1939-1945, Wyd. IPN 2006, Poznań.