Iwan Drong
| Data i miejsce urodzenia |
4 grudnia 1907 |
|---|---|
| Data śmierci |
1994 |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Iwan Josifowicz Drong (ros. Иван Иосифович Дронг, ur. 21 listopada?/4 grudnia 1907 w Salkowem, zm. 1994) – radziecki inżynier, konstruktor ciągników.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 4 grudnia 1907 roku we wsi Salkowo w Cesarstwie Rosyjskim (ob. Salkowe w rejonie hajworońskim na Ukrainie)[1]. W 1931 roku ukończył studia na Politechnice Kijowskiej, uzyskując dyplom inżyniera mechanika w specjalizacji ciągnikowej[2][1]. Po ukończeniu studiów został skierowany do pracy w Stalingradzkiej Fabryce Traktorów (STZ), gdzie uczestniczył w powstaniu i wdrożeniu ciągników gąsienicowych STZ-NATI, STZ-5 i STZ-8[2].
W 1940 roku Drong został skierowany do Naukowego Instytutu Auto-Traktorowego (NATI) w Moskwie jako starszy inżynier-konstruktor[1]. Przewodził tam pracom nad ciągnikiem artyleryjskim JAZ-NATI, późniejszym Ja-11/Ja-12, za które został w 1944 roku odznaczony Orderem Czerwonej Gwiazdy[2]. Również w 1944 roku został głównym konstruktorem zjednoczenia przemysłu ciągnikowego Gławtraktoroprom[2]. Nadzorował powstawanie nowych konstrukcji KD-35 i DT-54 oraz odbudowę zakładów ciągnikowych ze zniszczeń wojennych i budowę nowych w Lipiecku, Włodzimierzu i Mińsku. W 1947 roku otrzymał Nagrodę Stalinowską wśród konstruktorów ciągnika KD-35[2].
Od 1949 roku Drong został głównym konstruktorem Mińskiej Fabryki Traktorów (MTZ) w Mińsku, pozostając na tym stanowisku do 1963 roku[2]. Nadzorował między innymi powstanie pierwszego ciągnika kołowego tych zakładów MTZ-2. W 1958 roku otrzymał tytuł profesora katedry traktorów[2].
W 1963 roku Drong został skierowany do Moskwy na stanowisko naczelnika Głównego Zarządu państwowego komitetu autotraktorowego i rolniczego przemysłu maszynowego[2]. Pod koniec lat 60. został zastępcą dyrektora instytutu NATI do spraw prac naukowych i doświadczalno-konstrukcyjnych[2]. W 1971 roku wraz z grupą konstruktorów otrzymał Nagrodę Państwową za opracowanie rodziny unifikowanych kołowych, półgąsienicowych i gąsienicowych traktorów[1]. W końcu lat 70. był pomocnikiem ministra przemysłu samochodowego Aleksandra Tarasowa (w latach 50. dyrektora MTZ). W latach 1980-1984 był głównym specjalistą instytutu NATI[2].
W 1984 roku odszedł na emeryturę, a zmarł w 1994 roku[1].
Miał syna Władisława Dronga[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e K.I. Bałandin, УРОЖЕНЦЫ БЕЛАРУСИ –ЛАУРЕАТЫ НОБЕЛЕВСКОЙ, ДЕМИДОВСКОЙ, ЛЕНИНСКОЙИ ГОСУДАРСТВЕННОЙ ПРЕМИЙ СССР, Mińsk 2017, s. 77 [zarchiwizowane z adresu 2019-12-30] (ros.).
- ↑ a b c d e f g h i j k O. Wietrowa, Drong: nowator i myslitiel, „Traktory. Istorija, ludi, maszyny” (nr 13/2015), Hachette Collections, s. 12-13, ISSN 2311-2131 (ros.).