Józef Ćwiękała

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Ćwiękała
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1896
Żywiec

Data i miejsce śmierci

5 marca 1919
Zamość

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 pułk piechoty
3 pułku piechoty Legionów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Józef Ćwiękała (ur. 11 sierpnia 1896 w Żywcu, zm. 5 marca 1919 w Zamościu) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Marcina i Katarzyny z Laburdów. Absolwent gimnazjum w Cieszynie. Po ukończeniu nauki pracował w drukarni[1]. W 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został wyznaczony na stanowisko dowódcy plutonu w 2 kompanii 3 pułku piechoty[1].

Podczas ataku na silną pozycję nieprzyjaciela, w boju pod Polską Górą, zręcznym manewrem opanował stanowisko karabinu maszynowego. Ze zdobytego ckm-u otworzył ogień do npla, umożliwiając kompanii zajęcie Polskiej Góry. W lipcu 1916 dostał się do niewoli rosyjskiej, trzykrotnie podejmując próby ucieczki. Wrócił do pułku w 1917[1].

Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2] i mianowany podporucznikiem. W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego i otrzymał przydział do 3 pułku piechoty Legionów. Zmarł w Zamościu wskutek odniesionych w boju ran[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]