Józef Daniluk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Józef Daniluk (Józef Danyluk) ps. Józef Danek (ur. 1842 we Lwowie, zm. 8 lutego 1904 tamże) – działacz socjalistyczny, zecer[1].

Od wczesnej młodości był zaangażowany politycznie, wśród robotników szerzył idee socjalistyczne. Był inicjatorem powstania kółek socjalistycznych. Podczas powstania styczniowego nielegalnie składał i wydawał druki powstańcze, które następnie rozprowadzał wśród środowisk powstańczych. Po przybyciu do Lwowa Bolesława Limanowskiego założył wraz z Bolesławem Czerwieńskim dwutygodnik „Praca”, który zaczął się ukazywać od połowy 1878. Początkowo podtytuł głosił, że jest to dwutygodnik poświęcony sprawom drukarstwa i miał być gazetą zawodową. Pod koniec 1878 we Lwowie zatrzymał się Ludwik Waryński, zapewne za jego sprawą gazeta stała się organem robotniczym. Podtytuł zmienił się na „Dwutygodnik poświęcony sprawom klas pracujących”, stając się w ten sposób nośnikiem akcji propagandowych partii Proletariat. Reakcja władz polegała na szykanach wobec członków redakcji, konfiskacie czasopism oraz wprowadzeniu cenzury. Ponieważ „Praca” zawierała wiele felietonów Bolesława Limanowskiego, został on zmuszony do opuszczenia Galicji[2].

Józef Daniluk był jednym z inicjatorów strajków robotniczych, a po 1890 został organizatorem obchodów święta robotniczego 1 maja we Lwowie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ZZEZ, Przemówienie Józefa Becka. [dostęp 2010-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  2. Irena Koberdowa „Socjalno-Rewolucyjna Partia Proletariat, Książka i Wiedza Warszawa 1981