Józef Jaroszewicz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Jaroszewicz
Data i miejsce urodzenia

1793
Bielsk

Data i miejsce śmierci

1 lutego 1860
Bielsk

profesor
Specjalność: prawo
Alma Mater

Cesarski Uniwersytet Wileński

Profesura

1828

nauczyciel akademicki
Uczelnia

Cesarski Uniwersytet Wileński

Okres zatrudn.

1826–1831

Liceum

Liceum Krzemienieckie

Okres zatrudn.

1815-1826

Odznaczenia
Order Świętego Włodzimierza IV klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny III klasy (Imperium Rosyjskie)

Józef Jaroszewicz (ur. 1793 w Bielsku, zm. 1 lutego 1860 tamże) – polski prawnik, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, historyk Podlasia, Litwy, Białorusi i Ukrainy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec jego Benedykt był szlachcicem zamieszkałym w Bielsku i pełnił funkcję pisarza bielskich ksiąg radzieckich. W Bielsku urodził się Józef i tu pobierał pierwsze nauki. Ukończył studia na Uniwersytecie Wileńskim w 1815 uzyskując stopień magistra prawa. Dzięki wykładom Joachima Lelewela postanowił poznać prawo miejscowe oraz historię i etnografię rodzinnych okolic.

Podejmuje pracę jako wykładowca prawa rzymskiego i litewsko-polskiego w liceum krzemienieckim. Efekty swojej pracy nad historią lokalną zawarł w artykule opublikowanym w Dzienniku Warszawskim w 1826 pod tytułem: "O wpływie religii chrześcijańskiej na cywilizację Słowian". W następnym roku podjął pracę na Wydziale Prawa Uniwersytetu Wileńskiego jako wykładowca prawa miejscowego. W 1827 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego i w następnym roku profesora zwyczajnego.

Na jego wykłady uczęszczał Juliusz Słowacki, który przez pewien czas również mieszkał na stancji u Jaroszewiczów. Po zamknięciu Uniwersytetu w 1831 przeszedł na emeryturę i przeniósł się na stałe do rodzinnego Bielska.

Zajmował się historią Podlasia, Litwy i Białorusi, publikując artykuły w prasie i czasopismach takich jak: „Znicz”, „Athenaeum”, „Biruta”, „Biblioteka Warszawska”, „Przyjaciel Ludu”, „Kwartalnik Naukowy”, „Gazeta Warszawska”, „Przyjaciel Domowy”, „Grodnienskije Gubiernskije Wiedomosti”, „Roczniki Komisji Archeologicznej”, „Pismo zbiorowe Wileńskie”, „Ondyna Druskiennickich Źródeł” i in.

Był członkiem Wileńskiej Komisji Archeologicznej oraz członkiem korespondentem od marca 1849 krakowskiego Towarzystwa Naukowego[1]. Odznaczony Orderem św. Włodzimierza IV klasy i orderem św. Anny III klasy[2].

Żonaty był z poznaną w Krzemieńcu Emilią Lisiecką, zmarł 1 lutego 1860 w rodzinnym Bielsku.

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • "O wpływie religii chrześcijańskiej na cywilizacyją Słowian" Warszawa 1826,
  • "O stanie Litwy do przyjęcia wiary chrześcijańskiej", "Znicz" J. Krzeczkowskiego 1834
  • "Litwa pod względem cywilizacyi w trzech pierwszych jej chrześcijaństwa wiekach", "Znicz" J. Krzeczkowskiego 1835,
  • "O Hrylach, pobratymcach Litwinów", Wilno 1840,
  • "Obraz Litwy pod względem jej oświaty i cywilizacyi od czasów najdawniejszych do końca XVIII wieku" w 3 częściach Wilno 1844 i 1845.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. TNK – Towarzystwo Naukowe Krakowskie [online], tnk.krakow.pl [dostęp 2021-03-15].
  2. Józef Jaroszewicz [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-03-15].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • S. Orgelbrand: Encyklopedia Powszechna. T. XIII. Warszawa: S. Orgelbrandt, 1862, s. 120-121. [dostęp 2021-03-13]. (pol.).
  • Bazyli Białozowicz: Wstęp. W: Józef Jaroszewicz: Miasto Bielsk. Doroteusz Fionik (red.), Jarosław Ostapkowicz (tłum.). Bielsk Podlaski: Stowarzyszenie Muzeum Małej Ojczyzny w Studziwodach, 2007, s. 7-13. ISBN 978-83-925074-1-3. [dostęp 2021-03-12].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]