Józef Jaszowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Jaszowski
podpułkownik
Data i miejsce urodzenia

8 lutego 1788
Moczerady

Data i miejsce śmierci

5 lipca 1865
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

1812–1831

Siły zbrojne

Armia Księstwa Warszawskiego
Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego

Główne wojny i bitwy

wojny napoleońskie: inwazja na Rosję 1812, bitwa pod Lipskiem, powstanie listopadowe (1831)

Późniejsza praca

właściciel majątku Łychowska Wola

Odznaczenia
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Grób Józefa Jaszowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Józef Jaszowski (ur. 8 lutego 1788 w Moczeradach, zm. 5 lipca 1865 w Warszawie) – oficer artylerii konnej, uczestnik wojen napoleońskich, uczestnik powstania listopadowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Karierę wojskową rozpoczął w czasach Księstwa Warszawskiego. Brał udział w kampaniach napoleońskich z lat 1812–1814. Po upadku Napoleona, 11 sierpnia 1814 roku wraz z korpusem generała Krasińskiego powrócił do kraju. Wstąpił do armii Królestwa Kongresowego. Został oficerem w artylerii konnej. W czasie powstania listopadowego dowodził 3 baterią artylerii konnej, która powstała z półbaterii rakietników konnych. 14 lipca 1831 roku awans na stopień podpułkownika. 30 września 1831 roku złożył dymisję. Przybył z województwa płockiego do Warszawy. Stawił się przed Komisją Rządową Wojny. 11 października 1831 roku ponowił przysięgę wierności carowi Mikołajowi I. W styczniu 1835 roku otrzymał 3-letni zasiłek od Komisji Przeznaczenia i Wsparcia. Osiadł w majątku Łychowska Wola. Zostawił po sobie Pamiętnik dowódcy rakietników konnych. Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (Kwatera 179, Rząd 4, Miejsce 23)[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Cmentarz Stare Powązki: JASZOWSCY I GROSSOWIE, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-03-21].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Bielecki Robert, Słownik biograficzny oficerów powstania listopadowego, t. 2, Warszawa 1996.