Józef Karol Horodyński

Józef Karol Horodyński
	; Korczak
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	1790 ; Dąbrowa
Data i miejsce śmierci	1871 ; Grodno
	Przebieg służby
Lata służby	1809-1831
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego, Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego
Jednostki	Batalion Saperów (Królestwo Kongresowe), Twierdza Modlin
Główne wojny i bitwy	kampania rosyjska 1812; powstanie listopadowe
	Odznaczenia

Józef Karol Horodyński (ur. 1790 w Dąbrowie, zm. 1871 w Grodnie) – pułkownik wojsk Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego, sędzia pokoju okręgu siennickiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ojciec Józefa Karola – Franciszek był generałem-adiutantem na dworze, a dziadek Karol Bożydar był pułkownikiem w czasach króla Stanisława Augusta; matką była Katarzyna z d. Ochocka. Pierwsze nauki pobierał w gimnazjum rzeszowskim i we Lwowie.

W 1809 wstąpił do wojska i pobierał nauki w Szkole Elementarnej Artylerii a następnie w Szkole Aplikacyjnej Inżynierów. W stopniu podporucznika brał udział w inwazji na Rosję a następnie przydzielony był do Twierdzy Modlin.

W 1815 dostał przydział do jednostki inżynierów, a po dwóch latach do Dyrekcji Inżynierów w Lublinie. W 1820 przeniesiony został do Warszawy, gdzie był adiutantem budowniczym w komendzie miasta i miał nadzór nad koszarami warszawskimi oraz awansował do stopnia kapitana. W 1828 objął dowodzenie inżynierami w Twierdzy Modlin, Płock i Serock. Odznaczony był Znakiem Honorowym za Długoletnią i Nieskazitelną Służbę.

Brał udział w powstaniu listopadowym i odznaczony był Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari. W 1831 złożył dymisję będąc w stopniu podpułkownika.

Był sędzią pokoju okręgu siennickiego i w 1840 był zatrudniony w oddziale Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego jako kasjer a w 1850 był radcą dyrekcji szczegółowej w tym Towarzystwie.

Żonaty był z Marią Józefą z d. Przygodzką, którą miał siedmioro dzieci: Feliks Witold Eustachiusz (1831-pom. 1909-1922), Helena Karolina (1833-1905), Mieczysław Julian (1839-1855), Bolesław Franciszek (1843-1932), Katarzyna Klementyna (ok. 1845-1850), Wacław Józef (1847-1919), Maria Aniela (1848-1917).

Osiadł na roli w Starogrodzie i w 1871 rozpoczął spisywanie wspomnień, które wydał jego syn Wacław - „Z pamiętnika mojego ojca Józefa Karola Horodyńskiego Podpułk. Inżyn. Wojsk Polskich..”.

Zmarł w 1871 w Grodnie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 488. [dostęp 2021-03-13]. (pol.).
Karol Józef Horodyński z Horodnian h. Korczak [online], M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-03-13] .
Stanisław Całka, Franciszek Zwierzyński. Folwark starogrodzki i jego właściciele. „Rocznik Mińsko-Mazowiecki”. 21, s. 59, 2013. ISSN 1232-633X. [dostęp 2021-03-13]. (pol.).
Wacław Horodyński: Z pamiętnika mojego ojca Józefa Karola Horodyńskiego. Warszawa, Gebethner i Wolff, 1916
Gazeta Warszawska, nr 147, z dn. 9.08.1871, s. 2