Józef Oborski

Józef Oborski
	; herb Roch II (Kolumna)
Rodzina	Oborscy herbu Roch II
Data urodzenia	ok. 1737
Data śmierci	po 1797
Ojciec	Baltazar Oborski
Matka	Teresa z Szydłowskich
Żona	Petronela z Ossowskich
Dzieci	Kazimierz Oborski; Antoni Aleksander Oborski; Teresa z Oborskich Potocka
	Odznaczenia

Józef Oborski (ur. ok. 1737, zm. po 1797) – kasztelan ciechanowski, konsyliarz Rady Nieustającej w 1784 roku^[1], marszałek dworu prymasa w latach 1785-1794, komendant jego milicji nadwornej i starosta generalny miast arcybiskupich.

Syn Baltazara i Teresy z Szydłowskich, brat Onufrego.

Jako chorążyc liwski elektor Stanisława Augusta Poniatowskiego z ziemi liwskiej w 1764 roku^[2]. W nocy z 3 na 4 listopada 1771 brał udział w pościgu za konfederatami, którzy porwali króla. Został wówczas pułkownikiem wielkim koronnym. Od 1780 członek Rady Nieustającej. Sędzia sejmowy piątej kadencji w 1784 i 1788. W 1788 podpisał akt konfederacji warszawskiej. Początkowo zwolennik konstytucji 3 maja. Przystąpił do konfederacji targowickiej, delegowany przez nią do Sądu Asesorskiego Koronnego^[3], członek konfederacji grodzieńskiej 1793 roku^[4]. Na sejmie grodzieńskim 1793 stał się powolnym narzędziem w rękach posła rosyjskiego Jakoba Sieversa. Podpisał traktaty rozbiorowe z Rosją (22 lipca) i Prusami (25 września), za co dostał od Katarzyny II sygnet z brylantami. W 1784 otrzymał Order Świętego Stanisława, a w 1786 został kawalerem Orderu Orła Białego.

Od 27 sierpnia 1769 był żonaty z Petronelą Ossowską, przyjaciółką pruskiego generała Lentulusa i prymasa Michała Poniatowskiego. Pozostawił dwóch synów: Kazimierza (w rzeczywistości był on synem prymasa Poniatowskiego) i Antoniego Aleksandra oraz córkę Teresę, żonę Marcelego Potockiego z Buczacza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Volumina Legum. T. IX. Kraków, 1889, s. 7.
↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 99.
↑ Korrespondent Warszawski Donoszący Wiadomości Kraiowe y Zagraniczne. 1792, no 82 + dod., s. 778.
↑ Volumina Legum. T. X. Poznań, 1952, s. 54.

Wacław Szczygielski: Oborski Józef h. Pierzchała vel Roch. [w:] Polski Słownik Biograficzny t. XXIII/1978 [on-line]. www.ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2019-03-16].
Jakob Sievers: Jak doprowadziłem do drugiego rozbioru Polski / opracowali wstępem i przypisami opatrzyli Barbara Grochulska i Piotr Ugniewski. Warszawa, 1992. ISBN 83-85083-25-1.