Jürg Baur

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jürg Baur
Ilustracja
Jürg Baur, 2008
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1918
Düsseldorf

Pochodzenie

niemieckie

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 2010
Düsseldorf

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Zasługi RFN Order Zasługi Nadrenii Północnej-Westfalii

Jürg Baur (ur. 11 listopada 1918 w Düsseldorfie[1][2][3], zm. 31 stycznia 2010 tamże[4][5]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo uczył się w konserwatorium w Düsseldorfie[1]. W latach 1937–1939 uczęszczał do Hochschule für Musik und Tanz Köln[2][3], gdzie jego nauczycielami byli Philipp Jarnach (kompozycja), Karl Hermann Pillney (fortepian) i Michael Schneider (organy)[1]. W czasie II wojny światowej zmobilizowany do wojska i wysłany na front, dostał się do niewoli radzieckiej[2]. Po zwolnieniu wrócił do Kolonii, gdzie w latach 1946–1948 kontynuował studia, jednocześnie uczęszczając na dodatkowe zajęcia do konserwatorium w Düsseldorfie, gdzie w 1946 roku uzyskał tytuł docenta[2][3]. Od 1948 do 1951 studiował na Uniwersytecie Kolońskim, gdzie jego nauczycielem był Karl Gustav Fellerer[2].

W latach 1952–1966 był kantorem kościoła św. Pawła w Düsseldorfie[2]. W 1965 roku został dyrektorem konserwatorium w Düsseldorfie[1][2], następnie od 1971 do 1991 roku wykładał w Hochschule für Musik und Tanz Köln[2][3]. Laureat Robert-Schumann-Preis (1957)[2][3] i nagrody muzycznej miasta Duisburga (1994)[2]. Odznaczony Krzyżem Zasługi 1. Klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (1969)[6] oraz Orderem Zasługi Nadrenii Północnej-Westfalii (1990)[2][6].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W początkowym okresie swojej twórczości pozostawał pod silnym wpływem muzyki Bartóka i Hindemitha[2]. Z czasem stopniowo zaadaptował dodekafonię i technikę serialną, której zasady traktował jednak swobodnie[1].

Ważniejsze kompozycje[edytuj | edytuj kod]

(na podstawie materiałów źródłowych[2][3])

Utwory orkiestrowe

  • Koncert smyczkowy (1941–1948)
  • Uwertura (1946–1950)
  • Partita über „Wie schön leuchtet der Morgenstern” na trąbkę i smyczki (1947–1991)
  • Carmen-Variationen (1947)
  • Concerto na altówkę i orkiestrę kameralną (1951)
  • Musik na smyczki (1953–1954)
  • Sinfonia montana (1953)
  • Konzert musik na fortepian i orkiestrę (1958)
  • Concertino na flet, obój, klarnet, smyczki i kotły (1959)
  • Concerto romano na obój i orkiestrę (1960)
  • Romeo i Julia (1962–1963)
  • Piccolo mondo (1963)
  • Lo Specchio I (1965)
  • Lo Specchio II (1966)
  • Sinfonischer Prolog (1966)
  • Pentagram', koncert na kwintet dęty i orkiestrę (1966)
  • Abbreviaturen na 13 instrumentów smyczkowych (1969)
  • Concerto Ticino na klarnet i orkiestrę (1970)
  • Giorno per giorno in memoriam Bernd Alois Zimmermann (1971)
  • Musik mit Robert Schumann (1972)
  • Vier Portraits na wiolonczelę i orkiestrę (1972)
  • Sinfonia breve (1974)
  • Triton-Sinfonietta na orkiestrę kameralną (1974)
  • Concerto da camera na flet prosty i orkiestrę kameralną (1975)
  • I koncert skrzypcowy Ich sag ade (1976)
  • II koncert skrzypcowy (1978)
  • Sentimento del tempo na obój, klarnet, fagot i orkiestrę (1980)
  • Sinfonische Metamorphosen über Gesualdo (1981)
  • I symfonia Sinfonie einer Stadt (Pathetica) (1984)
  • Fresken na orkiestrę kameralną (1984)
  • Konzertante Fantasie na organy i smyczki (1984–1985)
  • II symfonia Aus dem Tagebuch des Alten (1987)
  • sinfonietta Sentieri musicale (1990)
  • Frammenti: Erinerrungen an Schubert (1995–1996)
  • Sinfonia sine nomine (1997–1998)

Utwory kameralne

  • 2 nienumerowane kwartety smyczkowe (1935, 1938)
  • 3 numerowane kwartety smyczkowe (I 1938–1946, II 1942–1946, III 1952)
  • Fantazja i fuga na kwartet smyczkowy (1941)
  • sonata skrzypcowa (1943–1948)
  • Ostinato und Trio na flet, obój, 2 klarnety i 2 fagoty (1948)
  • Musik na wiolonczelę i fortepian (1950)
  • Reminiszenzen in memoriam Paul Hindemith na kwintet dęty (1950–1980)
  • Fantasie na obój i fortepian (1954)
  • Quintetto sereno na flet, obój, klarnet, róg i fagot (1958)
  • Metamorphosen na skrzypce, wiolonczelę i fortepian (1959–1960)
  • Ballata Romana na klarnet i fortepian (1960, wersja na saksofon altowy i fortepian 1991)
  • Incontri (Begegnungen) na flet prosty i fortepian (1960)
  • Sonata na skrzypce solo (1961–1962)
  • Divertimento na klawesyn i perkusję (1961–1962, wersja na akordeon i perkusję 1990)
  • Mutazioni na flet prosty (1962, wersja na flet poprzeczny 1962)
  • Dialoge na wiolonczelę i fortepian (1962)
  • Pezzi uccelli na flet prosty (1962)
  • 3 Fantasien na gitarę (1964)
  • Kontraste na skrzypce, altówkę i wiolonczelę (1964)
  • 6 Bagatellen na klarnet lub klarnet basowy (1964)
  • Sonata na altówkę solo (1969)
  • Movimenti na skrzypce, róg i fortepian (1969–1970)
  • Choral-Triptychon „Christ ist erstanden” na organy (1970)
  • Cinque Impressoni na kwartet smyczkowy (1970)
  • Tre studi per quattro na kwartet fletowy (1972)
  • Nonett-Skizzen na kwintet dęty i kwartet smyczkowy (1973)
  • Skizzen na flet, obój, klarnet, róg i fagot (1974)
  • Moments musicaux na skrzypce i fortepian (1976)
  • Kontrapunkte 77 na flet, rożek angielski i fagot (1977)
  • 3 Ricercare über Bachs „Königliches Thema” na organy (1978)
  • Echoi: Hirtenrufe und Weisen na 2 oboje i rożek angielski (1980)
  • Pour rien na 2 klarnety, 2 rogi i 2 fagoty (1980)
  • Ricordi na 3 flety proste (1983)
  • Ritratti na perkusję, czelestę i instrument basowy (1984)
  • Cinque foglie na kwartet saksofonowy (1986)
  • Quintetto pittoresco na kwintet dęty (1986)
  • Passacaglia na 4 trąbki i 4 puzony (1989)
  • Arabesken, Girlanden, Figuren na kontrabas (1990)
  • Marginalien über Mozart na gitarę (1991)
  • Reflexionen na gitarę i organy (1991, wersja na gitarę i akordeon 1992)
  • Petite suite na kwartet fletowy (1992)
  • Et respice finem na kwartet smyczkowy (1993)
  • Improvisation und Ostinato na kwartet fagotowy (1996)
  • Fragment mit Frescobaldi na organy (1996)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • „Der Lattenzaun”, Humoreske nach Morgenstern na chór mieszany a cappella (1948)
  • Triptychon na chór i orkiestrę (1948–1949)
  • Im Waldesschatten, 5 pieśni na baryton i fortepian (1952, wersja na baryton i kwartet smyczkowy 1980)
  • Pfingsmotette: Wer mich liebt na baryton i chór (1955)
  • Vom tiefinnern Sang, cykl pieśni do tekstu Federico Garcíi Lorci na mezzosopran i fortepian (1957, wersja na mezzosopran, klarnet i kwartet smyczkowy 1989)
  • Herb stirb oder singe, 4 pieśni na głos i fortepian do tekstu Juana Ramóna Jiméneza (1960, wersja na sopran, flet i orkiestrę smyczkową 1964, wersja na głos, flet i kwartet smyczkowy 1984)
  • Mit wechselndem Schlüssel na baryton i fortepian (1967)
  • Perché (Warum?) na solistów, chór i orkiestrę (1967–1968, wersja na solistów i chór 1969)
  • Die Blume des Scharon, 3 motety na chór (1979)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 214. ISBN 83-224-0113-2.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 238–239. ISBN 0-02-865526-5.
  3. ↑ a b c d e f Musiklexikon. T. 1. A–E. Stuttgart-Weimar: Verlag J.B. Metzler, 2006, s. 213–214. ISBN 978-3-476-02087-1.
  4. ↑ Verstand Musik als spielerischen Akt - Komponist Jürg Baur 91jährig gestorben. nmz.de, 2010-02-03. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).
  5. ↑ Lars Wallerang: Jürg Baur: Ein Musiker bis zum letzten Atemzug. wz.de, 2010-02-02. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).
  6. ↑ a b Jürg Baur: Aspekte seines Schaffens. ed. Lutz Werner Hesse, Armin Klaes, Arnd Richter. Wiesbaden: Breitkopf & Härtel, 1993, s. 6. ISBN 3-7651-0288-1.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jürg_Baur&oldid=73485060”