Język abau
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7270 (2000) | ||||
| Pismo/alfabet | |||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | aau | ||||
| IETF | aau | ||||
| Glottolog | abau1245 | ||||
| Ethnologue | aau | ||||
| WALS | aba | ||||
| SIL | aau | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język abau – język z rodziny sepickiej[1] używany przez grupę ludności w prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei, blisko granicy z Indonezją[2]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 7270 osób[1].
Dzieli się na trzy dialekty[3]. Jest na tyle zróżnicowany wewnętrznie, że w kontaktach między różnymi grupami często używany jest tok pisin (który jest znany większości osób). Młodsze pokolenie zaczyna preferować ten język[1].
Nazwa „abau”, pierwotnie odnosząca się do regionu, oznacza tyle, co „nieżyzna gleba, nieużytek”. Jest to również nazwa grupy etnicznej[4].
Poświęcono mu opracowanie gramatyczne z 2011 r.[5] Jest stosowany w edukacji. W piśmiennictwie stosuje się alfabet łaciński[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Abau, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2018-01-21] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-06] (ang.).
- ↑ Sandaun Province. [w:] Language distribution maps [on-line]. SIL International. [dostęp 2022-08-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-31)]. (ang.).
- ↑ Lock 2011 ↓, s. 3.
- ↑ Lock 2011 ↓, s. 2.
- ↑ Lock 2011 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Arnold Lock: Abau grammar. Ukarumpa: SIL-PNG Academic Publications, 2011, seria: Data Papers on Papua New Guinea Languages 57. ISBN 9980-0-3614-1. OCLC 756786965. [dostęp 2023-09-24]. (ang.).