Język anakalangu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
16 tys. (2011)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | akg | ||
| IETF | akg | ||
| Glottolog | anak1240 | ||
| Ethnologue | akg | ||
| BPS | 0110 5 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język anakalangu (a. anakalang, ana kalang)[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, na południowo-zachodnim wybrzeżu wyspy Sumba; 16 tys. użytkowników (2011)[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem wanukaka[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Anakalangu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Anakalangu, [w:] Glottolog 4.1, Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History, 2019, DOI: 10.5281/zenodo.3554966 [dostęp 2022-07-09] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Central Sumbanese, [w:] Glottolog 4.1, Jena: Max Planck Institute for the Science of Human History, 2019, DOI: 10.5281/zenodo.3554966 [dostęp 2022-07-09] (ang.).