Język drehu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
13 tys. (2009)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Organ regulujący | ?↗ | ||
| Ethnologue | 4 edukacyjny↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | dhv | ||
| IETF | dhv | ||
| Glottolog | dehu1237 | ||
| Ethnologue | dhv | ||
| WALS | dre | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język drehu (a. de’u, dehu), także lifou (a. lifu)[1] – język austronezyjski używany w prowincji Wyspy Lojalności w Nowej Kaledonii, przez mieszkańców wysp Lifou i Tiga. Według danych z 2009 roku posługuje się nim 13 tys. osób[1].
Różnice dialektalne pomiędzy trzema dystryktami (Wetr, Gaica i Mu) są nieznaczne. Według Ethnologue (wyd. 22, 2019) pozostaje w powszechnym użyciu w regionie, ale znajduje się pod presją języka francuskiego[1].
Na tle języków Melanezji wyróżnia się złożonym systemem spółgłoskowym[2]. Na wyspie Lifou rozwinął się też język zwany „miny”, rejestr o charakterze grzecznościowym. Już w latach 60. XX w. leksyka miny nie była dobrze znana[3]. Wiele spośród form miny nie wykazuje pokrewieństwa ze zwykłymi wyrazami drehu[4][5].
Badaniem języka drehu zajmował się Darrell T. Tryon, autor słowników (1967)[6][7] i opracowania gramatycznego (1967/1968)[8].
Jest stosowany w edukacji. Zapisywany alfabetem łacińskim[1]. Piśmiennictwo w języku drehu powstało za sprawą działalności misjonarzy w XIX w. Wtedy też wypracowano zasady ortografii[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Drehu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ John Lynch, Pacific Languages: An Introduction, Honolulu: University of Hawaiʻi Press, 1998, s. 80, DOI: 10.2307/j.ctv893h2b, ISBN 978-0-8248-1898-2, ISBN 978-0-8248-4258-1, ISBN 978-0-8248-8183-2, OCLC 605554571, JSTOR: j.ctv893h2b [dostęp 2022-08-22] (ang.).
- ↑ a b Tryon 1967a ↓, s. iii.
- ↑ Tryon 1967a ↓, s. iv.
- ↑ Tryon 1967b ↓, s. viii.
- ↑ Tryon 1967a ↓.
- ↑ Darrell T. Tryon, English-Dehu Dictionary, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1967 (Pacific Linguistics C-7), DOI: 10.15144/PL-C7, ISBN 0-85883-059-0, OCLC 932430825 [dostęp 2023-09-23] (ang.).
- ↑ Tryon 1967b ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Darrell T. Tryon: Dehu-English Dictionary. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1967, seria: Pacific Linguistics C-6. DOI: 10.15144/PL-C6. ISBN 0-85883-058-2. OCLC 461925. [dostęp 2023-09-23]. (ang.).
- Darrell T. Tryon: Dehu Grammar. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1967, seria: Pacific Linguistics B-7. DOI: 10.15144/PL-B7. ISBN 0-85883-040-X. OCLC 925731837. [dostęp 2023-09-23]. (ang.).