Język kwomtari
| Obszar |
prowincja Sandaun (Papua-Nowa Gwinea) | ||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
800 (2008) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kwo | ||
| IETF | kwo | ||
| Glottolog | nucl1593 | ||
| Ethnologue | kwo | ||
| WALS | kwt | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kwomtari – język papuaski z prowincji Sandaun w Papui-Nowej Gwinei. Według danych szacunkowych z 2008 r. posługuje się nim 800 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują sześć wsi (Mango, Kwomtari, Baiberi, Yenabi, Yau’uri, Wagroni)[2][3]. Dzieli się na dialekty: zachodni, centralny, wschodni[4]. W użyciu jest także tok pisin, a w edukacji wykorzystuje się język angielski. W 2008 r. odnotowano, że kwomtari pozostaje preferowanym środkiem komunikacji w praktycznie wszystkich sferach życia[5].
Został zaliczony do niewielkiej rodziny języków kwomtari i bliżej powiązany z językiem nai-biaka. Status tej rodziny jest niejasny, gdyż pokrewieństwo kwomtari i nai-biaka z pozostałymi przedstawicielami rodziny nie zostało dostatecznie udowodnione[6].
Określenie „kwomtari”, jako nazwa języka i rodziny językowej, zostało wprowadzone w latach 60. XX w. i pochodzi od nazwy lokalnego lądowiska. Sami użytkownicy określają swój język różnymi nazwami, od form słowa „dlaczego” (glefe, klefe, kefe, kisofe itp.)[4].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Honsberger, Honsberger i Tupper 2008 ↓, s. 2.
- ↑ Wietze Baron: The Kwomtari Phylum. kwomtari.net, 2007-10. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).
- ↑ Baron 1983 ↓, s. 4.
- ↑ a b Honsberger, Honsberger i Tupper 2008 ↓, s. 11.
- ↑ Honsberger, Honsberger i Tupper 2008 ↓, s. 10.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 353.
- ↑ David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kwomtari, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wietze Baron: Kwomtari Survey. Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1983. [dostęp 2023-11-19]. (ang.).
- William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Carol Honsberger, Murray Honsberger, Ian Tupper: Introduction to the Kwomtari people and language. W: Murray Honsberger, Carol Honsberger, Ian Tupper (red.): Kwomtari Phonology and Grammar Essentials. Ukarumpa: SIL-PNG Academic Publications, 2008, s. 1–15, seria: Data Papers on Papua New Guinea Languages 55. ISBN 9980-0-3426-0. OCLC 297115581. [dostęp 2023-11-02]. (ang.).