Język riantana
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1100 (1977)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ran | ||
| IETF | ran | ||
| Glottolog | rian1263 | ||
| Ethnologue | ran | ||
| BPS | 1011 5 | ||
| WALS | ria | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język riantana, także kimaam – język papuaski z grupy kolopom, używany na wyspie Kolopom (Frederik Hendrik) w prowincji Papua w Indonezji[2]. Według danych z 1977 roku posługuje się nim 1100 osób[1].
Typologicznie bliski językowi kimaghima[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Riantana, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-08-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Evans i in. 2018 ↓, s. 663.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Nicholas Evans, Wayan Arka, Matthew Carroll, Yun Jung Choi, Christian Döhler: The languages of Southern New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 641–774, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-006. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. [dostęp 2022-08-04]. (ang.).