Język thao
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 9 drzemiący↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | ssf | ||
| IETF | ssf | ||
| Glottolog | thao1240 | ||
| Ethnologue | ssf | ||
| WALS | thw | ||
| SIL | SSF | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język thao, także: chui-huan, chuihwan, sao, sau, szao, suihwan, wulung[1] (chiń. trad. 邵語) – prawie wymarły język z rodziny austronezyjskiej (języki tajwańskie), używany przez tajwańskich aborygenów Thao, żyjących na południowo-wschodnim wybrzeżu jeziora Riyue Tan (ang. Sun Moon Lake)[1].
SIL International wyróżnia dwa dialekty: brawbaw i sztafari[1]. Według tejże organizacji w 2000 r. językiem thao posługiwało się 5 osób[1].
W 2003 roku amerykański językoznawca Robert Blust opublikował słownik angielsko-thao[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Thao, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2016-11-02] (ang.).
- ↑ Robert Blust: Thao dictionary. Taipei: Institute of Linguistics (Preparatory Office), Academic Sinica, 2003. ISBN 957-01-4785-7. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Słownik online języka thao. [dostęp 2016-11-01].