Jacek Bylica (dyplomata)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Bylica
Ilustracja
Jacek Bylica (2021)
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1963
Warszawa

Ambasador RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych i organizacjach międzynarodowych w Wiedniu
Okres

od 2004
do 2007

Poprzednik

Henryk Szlajfer

Następca

Przemysław Grudziński

Specjalny wysłannik UE ds. nierozprzestrzeniania broni oraz rozbrojenia
Okres

od 2012
do 2020

Następca

Marjolijn van Deelen(inne języki)

Jacek Andrzej Bylica (ur. 23 listopada 1963 w Warszawie)[1]polski urzędnik i dyplomata. Od 2004 do 2007 Stały Przedstawiciel RP przy Biurze NZ i organizacjach międzynarodowych w Wiedniu, w latach 2012–2020 Specjalny wysłannik UE ds. nierozprzestrzeniania broni oraz rozbrojenia.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest absolwentem Wydziału Wschodu Moskiewskiego Państwowego Instytutu Stosunków Międzynarodowych, Szkoły Prawa i Dyplomacji im. Fletchera przy Tufts University w Bostonie (tytuł magistra) oraz Podyplomowego Studium Służby Zagranicznej PISM[1].

Od 1988 związany z polską dyplomacją. W latach 1990–1995 pracował w ambasadzie w Pekinie jako, kolejno, III, II i I sekretarz. W Ministerstwie Spraw Zagranicznych pełnił liczne funkcje, m.in.: dyrektora Departamentu Azji i Pacyfiku (1999–2001), Sekretariatu Ministra (2002–2003), Departamentu Polityki Bezpieczeństwa (2003–2004). Od 2004[2] do 31 grudnia 2007[3] był Stałym Przedstawicielem RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych i organizacjach międzynarodowych w Wiedniu (m.in. OBWE, IAEA, CTBTO, WA). Następnie pełnił funkcję szefa Centrum Nierozprzestrzeniania Broni Masowego Rażenia NATO w Brukseli (2008–2012). W 2012 został członkiem Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych i objął stanowisko specjalnego wysłannika UE ds. nierozprzestrzeniania broni oraz rozbrojenia[4][5][6][7]. Pracę na stanowisku zakończył we wrześniu 2020[8]. Następnie dyrektor biura Dyrektora Generalnego Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej[9].

Posługuje się angielskim, chińskim i rosyjskim oraz biernie francuskim. Żonaty z Małgorzatą Kosmalską-Bylica, ma dwoje dzieci[6][10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Barbara Wizimirska (red.), Rocznik Polskiej Polityki Zagranicznej, Warszawa: Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, 2002.
  2. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 maja 2004 r. nr Z. 110-17-2004 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2004 r. nr 26, poz. 433).
  3. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 października 2007 r. nr 110-66-2007 w sprawie odwołania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2007 r. nr 77, poz. 821).
  4. Zapis posiedzenia Komisji Spraw Zagranicznych /nr 175/ [online], orka.sejm.gov.pl, 12 maja 2004 [dostęp 2019-04-03].
  5. Jacek BYLICA [online], EEAS – European External Action Service – European Commission [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-25] (ang.).
  6. a b Jacek Bylica specjalnym przedstawicielem UE ds. nierozprzestrzeniania broni oraz rozbrojenia [online], msz.gov.pl, 12 listopada 2012 [dostęp 2019-04-03] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-04].
  7. New Permanent Representative of Poland Presents Credentials [online], unis.unvienna.org, 26 sierpnia 2004 [dostęp 2021-05-21] [zarchiwizowane z adresu 2022-05-22] (ang.).
  8. Nuclear arms control regimes state of play and perspectives [online], europarl.europa.eu, grudzień 2020, s. 20 [dostęp 2021-05-21] (ang.).
  9. CRDF Global Hosts First Implementers’ Event for the Sustained Dialogue on the Peaceful Uses of Nuclear Technology Program [online], CRDF Global [dostęp 2023-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2023-03-28] (ang.).
  10. Principal Adviser and Special Envoy for Non-proliferation and Disarmament [online], europarl.europa.eu, 22 czerwca 2019 [dostęp 2021-05-15] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-22] (ang.).