Jacek Piotr Mieroszewski
Jacek Piotr Mieroszewski[1] (ur. 1771, zm. 2 września 1850 w Gorzycach) – sekretarz stanu Wolnego Miasta Krakowa[2].
Rodzina[edytuj | edytuj kod]
Syn Wojciecha i Katarzyny z Miłkowskich brat Jana Kazimierza (1768–1842)[3]. Poślubił Barbarę z domu Wilczek, ojciec Lucyny Mieroszewskiej.
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Właściciel Dalewic i Kapelanki (Kraków). W okresie Księstwa Warszawskiego asesorem przy prefekturze departamentu krakowskiego, później sekretarz generalny senatu Wolnego Miasta Krakowa i jego dożywotni senator. W 1836 roku sprzeciwił się wejściu wojsk okupacyjnych do Krakowa i nominacji Józefa Hallera na prezesa Senatu, w wyniku czego został usunięty ze stanowiska i pozbawiony prawa do emerytury.
Był członkiem Towarzystwa Naukowego Krakowskiego, pomysłodawcą usypania kopca Kościuszki[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W takiej formie podaje nazwisko Polski Słownik Biograficzny.
- ↑ Jacek Piotr Miroszowski (M.J. Minakowski, Genealogia potomków Sejmu Wielkiego) [online], sejm-wielki.pl [dostęp 2024-04-23].
- ↑ a b Mieroszewski Jacek Piotr [online], pl/slawni-i-zapomniani/100-m/636-mieroszewski-jacek-piotr.html [dostęp 2024-04-23] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polski Słownik Biograficzny, t. 20 s., 816