Jacek Starościak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Starościak
Ilustracja
Jacek Starościak, 2015
Data i miejsce urodzenia

10 września 1947
Gdańsk

Data i miejsce śmierci

8 maja 2021
Bydgoszcz

Prezydent Gdańska
Okres

od 10 lipca 1990
do 14 czerwca 1991

Przynależność polityczna

Komitet Obywatelski

Poprzednik

Jerzy Pasiński

Następca

Franciszek Jamroż

Multimedia w Wikimedia Commons

Jacek Mariusz Starościak[1] (ur. 10 września 1947 w Gdańsku[2], zm. 8 maja 2021[3][4] w Bydgoszczy[5]) – polski samorządowiec, urzędnik państwowy i dyplomata, w latach 1990–1991 pierwszy po przemianach demokratycznych prezydent Gdańska.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Tadeusza i Krystyny[5]. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Gdańsku[6]. W latach 1965–1971 studiował na Wydziale Elektroniki Politechniki Gdańskiej. W latach 1971–1973 był pracownikiem Wydziału Nawigacyjnego Wyższej Szkoły Morskiej w Gdyni, później został adiunktem w Instytucie Morskim w Gdańsku. W 1980 wstąpił do „Solidarności”, przewodniczył komisji zakładowej w instytucie. Po wprowadzeniu stanu wojennego związany z diecezjalną komisją charytatywną. W drugiej połowie lat 80. zatrudniony jako kierownik redakcji literatury naukowej i fachowej w Wydawnictwie Morskim. Współtworzył lokalny Klub Inteligencji Katolickiej. Po wyborach w 1989 został dyrektorem wojewódzkiego biura poselsko-senatorskiego Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W 1990 uzyskał mandat radnego Gdańska. W lipcu 1990 został powołany na urząd prezydenta miasta, funkcję tę pełnił do 14 czerwca 1991. W tym samym roku przeszedł na stanowisko dyrektorskie do Kancelarii Prezydenta RP. Od 1995 pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, m.in. jako konsul generalny RP w Londynie (1996–1998) i radca ministra. W latach 1998–2002 oddelegowany do Sztokholmu na stanowisko szefa Stałego Międzynarodowego Sekretariatu Rady Państw Morza Bałtyckiego. Następnie w Departamencie Unii Europejskiej i Obsługi Negocjacji Akcesyjnych MSZ. W 2003 przewodniczył Komitetowi Krajowych Koordynatorów w ramach polskiej prezydencji w Inicjatywie Środkowoeuropejskiej[2]. W 2003 został zatrudniony w Banku Pekao, był dyrektorem biura zarządzania ryzykiem braku zgodności w tej instytucji[2], a także kierował gabinetem prezesa banku[7].

Posługiwał się angielskim oraz (biernie) francuskim, niemieckim i rosyjskim[8]. Od 1971 był żonaty z Dorotą. Miał dwie córki: Katarzynę i Magdalenę[2].

W 2001 wyróżniony Medalem Księcia Mściwoja II[2]. Był członkiem Royal Institute of Navigation w Londynie[6].

Pochowany 14 maja 2021 na gdańskim cmentarzu Srebrzysko[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Stowarzyszenie Kultury Zdrowotnej Sportu [online], krs-pobierz.pl [dostęp 2020-02-17].
  2. ↑ a b c d e Starościak Jacek [online], gedanopedia.pl [dostęp 2023-02-12].
  3. ↑ Uroczystości pogrzebowe byłego prezydenta Gdańska Jacka Starościaka w piątek. Transmisja na gdansk.pl, gdansk.pl, 13 maja 2021 [zarchiwizowane 2022-01-08].
  4. ↑ Pierwszy po przemianach prezydent Gdańska, dyplomata, nagradzany mors. Zmarł Jacek Starościak, radiogdansk.pl, 8 maja 2021 [zarchiwizowane 2021-05-08].
  5. ↑ a b Jacek Starościak [online], rejestry-notarialne.pl [dostęp 2022-01-23].
  6. ↑ a b Zmarł Jacek Starościak, były prezydent Gdańska [online], wyborcza.pl, 8 maja 2021 [dostęp 2021-05-09].
  7. ↑ Zmarł Jacek Starościak [online], wybrzeze24.pl, 16 maja 2021 [dostęp 2021-05-20].
  8. ↑ Komisja Łączności z Polakami za Granicą /nr 39/ [online], sejm.gov.pl, 13 grudnia 1995 [dostęp 2020-02-17].
  9. ↑ Pogrzeb Jacka Starościaka. Pożegnanie zmarłego prezydenta Gdańska przy dźwiękach The Beatles [online], wyborcza.pl, 14 maja 2021 [dostęp 2021-05-16].
Prezydenci Gdańska (od 1945)
Prezydenci Gdańska (1945–1950)
Przewodniczący Prezydium Rady
Narodowej Gdańska (1950–1973)
Prezydenci Gdańska (od 1973)

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jacek_Starościak&oldid=73703211”