Jackowce
49°41′59″N 25°16′44″E/49,699722 25,278889
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
8,2 km² |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3540 |
| Kod pocztowy |
47260 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
| 49°41′59″N 25°16′44″E/49,699722 25,278889
| |
Jackowce (ukr. Яцківці) – wieś na Ukrainie w rejonie zborowskim należącym do obwodu tarnopolskiego.
We wsi znajduje się cerkiew Apostołów Piotra i Pawła z 1992 roku, szkoła I stopnia i sklep[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1598 roku[1].
W 1880 roku Jackowce liczyły 404 mieszkańców, według danych z 1881 roku 271 grekokatolików i 102 rzymskich katolików. We wsi była cerkiew filialna parafii z Serwerach. Rzymscy katolicy mieli kościół i parafię w Jeziernej.
14 października 1922 roku Jackowce znalazły się na szlaku sowieckiej grupy dywersyjnej Seniowa, która wtargnęła na terytorium Polski z Ukrainy sowieckiej. Grupa obrabowała dwór w Jackowcach i odjechała w kierunku powiatu brzeżańskiego[2].
Na frontach II wojny światowej zginęło 9 ukraińskich mieszkańców wsi, w UPA służyło ponad 11[3].
W 1949 roku władze sowieckie utworzyły w Jackowcach kołchoz "Nowe życie", który z 1976 roku zjednoczył się z innymi kołchozami ostaszowskiej wiejskiej rady. W latach 90. kołchoz został zlikwidowany[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b B. Melnyczuk, Jackiwci w: Ternopilśkyj encykłopedycznyj słownyk, tom 3, Red.: H. Jaworski i in. — Tarnopol: Wydawnyczo-polihraficznyj kombinat «Zbrucz», 2004–2010. — ISBN 966-528-197-6
- ↑ Lucyna Kulińska, Działalność terrorystyczna i sabotażowa nacjonalistycznych organizacji ukraińskich w Polsce w latach 1922-1939, Kraków 2009, ISBN 978-83-7188-147-3, s. 169-170, 308-309
- ↑ a b O. Bezhubenko, U. Koropecka, B. Melnyczuk, M. Szumko, Jackiwci w: Ternopilszczyna. Istorija mist i sił, Tarnopol: TzOW «Terno-hraf», 2014, t. 2 — ISBN 978-966-457-228-3
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Jackowce (pow. złoczowski), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 356.