Jadwiga Prawdzicowa

Jadwiga Prawdzicowa
Data i miejsce urodzenia	12 października 1896 ; Niżankowice
Data i miejsce śmierci	21 września 1971 ; Łódź
	Posłanka na Sejm PRL I i II kadencji
Okres	od 1952; do 1961
Przynależność polityczna	Stronnictwo Demokratyczne
	Odznaczenia

Jadwiga Prawdzicowa z Sasorskich (ur. 12 października 1896 w Niżankowicach, zm. 21 września 1971 w Łodzi) – polska nauczycielka i działaczka społeczna, posłanka na Sejm PRL I i II kadencji (1952–1961).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Gimnazjum ukończyła we Lwowie. Kształciła się w tamtejszym Instytucie Geografii. W 1918 objęła dyrekcję Państwowej Szkoły Przemysłowo–Handlowej w Lublinie. Przez 15 lat pracowała jako nauczycielka. Po 1933 podjęła pracę w spółdzielni „Zjednoczenie” w Warszawie. W czasie II wojny światowej otworzyła na warszawskim Żoliborzu dom dla sierot. Po Powstaniu Warszawskim, w którym wzięła udział, trafiła do obozu przejściowego w Pruszkowie. Od lutego 1946 do końca 1947 przebywała wraz z mężem-dyplomatą w USA. Prowadziła wykłady z dziedziny literatury polskiej w Instytucie Języków Słowiańskich w Waszyngtonie. Po powrocie do kraju przez 3 lata nauczała w Technikum Włókienniczym w Łodzi. Była członkiem Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi.

W 1945 była współorganizatorką struktur Stronnictwa Demokratycznego w Łodzi. Działała w łódzkim Klubie Demokratycznym. Pełniła m.in. funkcję sekretarza Zarządu Wojewódzkiego SD^[1]. W 1952 objęła mandat posłanki na Sejm PRL z ramienia SD. Cztery lata później ponownie rekomendowano ją na tę funkcję (z okręgu Piotrków Trybunalski)^[2]^[3]. Po odejściu z życia publicznego zaangażowała się w walkę z gruźlicą, była członkiem Towarzystwa Walki z Gruźlicą.

Od 1924 była zamężna za Juliuszem Prawdzicem, konsulem RP w Waszyngtonie (1946–1947). Zmarła w 1971 po długiej i ciężkiej chorobie, została pochowana na cmentarzu św. Wincentego na Dołach w Łodzi^[4].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski^[5]
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[5]
Złoty Krzyż Zasługi (25 lutego 1939)^[6]
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal 10-lecia Polski Ludowej (4 marca 1955)^[7]
Honorowa Odznaka m. Łodzi

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Działalność Stronnictwa Demokratycznego, „Tygodnik Demokratyczny” (Łódź), nr 4 z 19 stycznia 1946, s. 3.
↑ Open Society Archives (ang.)
↑ M.P. z 1952 r. nr 91, poz. 1414.
↑ „Dziennik Łódzki”, nr 226 z 23 września 1971, s. 6 (nekrolog).
↑ ^a ^b Jadwiga Prawdzicowa, „Kurier Polski”, nr 223 z 23 września 1971, s. 2 (nekrolog).
↑ M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 („za zasługi na polu pracy społecznej”).
↑ M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 (Uchwała Rady Państwa z dnia 4 marca 1955 r. nr 0/374) – na wniosek Zarządu Głównego Ligi Kobiet.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

(red. oprac. Maciej Łukasiewicz, Henryk Wosiński), Życiorysy pisane wśród ludzi: kobiety-działaczki Stronnictwa Demokratycznego, Warszawa 1980.
Henryk Wosiński, Stronnictwo Demokratyczne w Polsce Ludowej. Cz. 3: Udział Stronnictwa w pracach parlamentu PRL w latach 1944–1968 (red. Wiktoria Beczek), Warszawa 1969.

[1] Działalność Stronnictwa Demokratycznego, „Tygodnik Demokratyczny” (Łódź), nr 4 z 19 stycznia 1946, s. 3.

[2] Open Society Archives (ang.)

[3] M.P. z 1952 r. nr 91, poz. 1414.

[4] „Dziennik Łódzki”, nr 226 z 23 września 1971, s. 6 (nekrolog).

[:0-5] Jadwiga Prawdzicowa, „Kurier Polski”, nr 223 z 23 września 1971, s. 2 (nekrolog).

[6] M.P. z 1939 r. nr 57, poz. 100 („za zasługi na polu pracy społecznej”).

[7] M.P. z 1955 r. nr 104, poz. 1411 (Uchwała Rady Państwa z dnia 4 marca 1955 r. nr 0/374) – na wniosek Zarządu Głównego Ligi Kobiet.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]