Jakub Moszoro
.bmp.jpg) ks. Jakub Moszoro (x) podczas uroczystości złotego jubileuszu kapłaństwa w sierpniu 1922 we Lwowie. Obok siedzi ks. bp Józef Teodorowicz (xx) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
1872 |
Jakub Moszoro (ur. 1846 w Stanisławowie, zm. 1925 we Lwowie) – ksiądz obrządku ormiańskiego, siostrzeniec arcybiskupa Izaaka Mikołaja Isakowicza.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Wikariusz katedralny we Lwowie, od 1882 proboszcz w Kutach. Od kwietnia 1901 po śmierci arcybiskupa Isakowicza do lipca 1901 jako administrator diecezji znalazł się w składzie wirylistów na kolejną sesję VII kadencji Sejmu Krajowego Galicji. W 1901 został wikariuszem kapitulnym. W 1922 był prepozytem kapituły ormiańskiej we Lwowie[1]. Kandydował na stanowisko nowego arcybiskupa jednak bez powodzenia. Przez kolejne lata był najbliższym współpracownikiem arcybiskupa Józefa Teodorowicza[2]. W sierpniu 1922 obchodził 50-lecie kapłaństwa[1]. Z tej okazji otrzymał wtedy przesłane telegraficznie błogosławieństwo od papieża Piusa XI[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Uczczenie jubilata. „Nowości Illustrowane”. Nr 34, s. 2, 3, 26 sierpnia 1922.
- ↑ Tadeusz Isakowicz-Zaleski: Słownik biograficzny księży ormiańskich i pochodzenia ormiańskiego w Polsce w latach 1750–2000. Kraków, 2001.
