Jakub Stachowiak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jakub Stachowiak – polski dziennikarz śledczy, związany z TVN i TVN24.

Studiował polonistykę na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu[1]. W swojej pracy dziennikarskiej związany był z takimi tytułami, jak „Gazeta Wyborcza”, „Metro”, „Dziennik Polska-Europa-Świat”, „Polityka”, a także serwisem OKO.press[2].

W latach 2008–2016 pracował w stacji TVN, z którą rozstał się na kilka miesięcy, by w 2017 znów do niej powrócić. Jego reportaże telewizyjne można było zobaczyć m.in. w „Uwadze!” i „Superwizjerze”.

Wraz z Iwoną Poredą tworzył program „Kawaleria” w TVN Warszawa[3].

Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

W 2011 roku razem z Alicją Krystyniak został laureatem Grand Press 2011 w kategorii dziennikarstwo śledcze za materiał „Po co nam ta casa?”[4]. W tym samym roku nominowani także do Grand Press w kategorii dziennikarstwo telewizyjne za materiał: "Wdowy po ofiarach katastrofy casy: pomoc MON to fikcja" [5]

W 2013 roku nominowany do nagrody Grand Press w kategorii Dziennikarstwo śledcze za reportaż "Jak zarobić na leczeniu zdrowych osób?" [6].

W 2018 roku wraz z Patrykiem Szczepaniakiem nominowany do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze za reportaż „Czarny rynek bursztynu”[7]

W 2019 roku wraz z Łukaszem Cieślą (wówczas dziennikarzem „Głosu Wielkopolskiego”) zostali nominowani do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze za reportaż w programie „Superwizjer” – „Porwanie Ziętary. Człowiek, który wiedział za dużo”[8].

W 2020 roku wraz z Łukaszem Cieślą (wówczas dziennikarzem „Głosu Wielkopolskiego”) zostali nominowani do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze za reportaż w programie „Superwizjer” - "Lekowy eksperyment i zgony pacjentów". [9]

W 2021 roku wraz z Łukaszem Frątczakiem zostali nominowani do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze za reportaż w programie „Superwizjer” – „Człowiek Kamińskiego i wielki przemyt”[10].

W 2022 roku nominowany do nagrody Grand Press w kategorii dziennikarstwo śledcze za „Jak CBA zgubiło milion złotych”[11].

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

W 2021 roku ukazała się książka „Dziennikarz, który wiedział za dużo. Dlaczego Jarosław Ziętara musiał zginąć?”[12], którą napisał z Łukaszem Cieślą. Dziennikarze przybliżyli w niej głośną sprawę morderstwa Jarosława Ziętary, młodego reportera „Gazety Poznańskiej”.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jakub Stachowiak [online], www.znak.com.pl [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  2. Jakub Stachowiak odszedł z serwisu Oko.press [online], Press.pl [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  3. TVN Warszawa pokaże, jak pracuje policja [online], www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  4. Gala Grand Press 2011 [online], Press.pl [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  5. Grand Press 2011: lista nominowanych [online], Press.pl [dostęp 2022-09-29] (pol.).
  6. Nominacje do nagród Grand Press 2013 [online], Press.pl [dostęp 2022-09-29] (pol.).
  7. Nominacje do nagród Grand Press 2018 [online], Grand Press [dostęp 2022-09-29] (pol.).
  8. Pięć nominacji do nagród Grand Press 2019 dla Superwizjera! [online], superwizjer.tvn.pl [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  9. Nominowani 2020 [online], Grand Press [dostęp 2022-09-29] (pol.).
  10. Nominowani [online], Grand Press [dostęp 2022-07-22] (pol.).
  11. Grand Press 2022: nominacje w kategoriach News, Dziennikarstwo śledcze oraz Publicystyka [online], Press.pl [dostęp 2022-12-05] (pol.).
  12. Dziennikarz, który wiedział za dużo. Dlaczego Jarosław Ziętara musiał zginąć? [online] [dostęp 2022-07-22] (pol.).