Jan Łysek (dziennikarz)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Łysek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1930
Proszówki

Partia

Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (1958–1990)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie Medal 40-lecia Polski Ludowej
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Jan Paweł Łysek (ur. 7 grudnia 1930 w Proszówkach) – polski dziennikarz, redaktor, działacz młodzieżowy, członek zarządu głównego Związku Młodzieży Wiejskiej od 1964 do 1973.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Naukę w szkole powszechnej w Proszówkach, założonej w 1900 jako placówka Towarzystwa Szkoły Ludowej, rozpoczął przed II wojną światową, kontynuował w czasie okupacji, a ukończył po wyzwoleniu. Kształcił się następnie w gimnazjum i w Liceum Handlowym w Bochni, gdzie zdał maturę w 1950. Od najmłodszych lat działał w kole Związku Młodzieży Wiejskiej RP „Wici” w Proszówkach, następnie był przewodniczącym szkolnego koła. W 1948 został delegatem z ówczesnego województwa krakowskiego na Nadzwyczajny Walny Zjazd Delegatów ZMW RP „Wici” w Warszawie.

Od 1950 do 1954 studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, początkowo archeologię, a następnie dziennikarstwo w Sekcji Dziennikarskiej przy Wydziale Filozoficzno-Społecznym (studia I stopnia). W latach 1972–1973 na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego ukończył studia II stopnia.

W latach 1954–1962 pracował w redakcji dziennika „Słowo Ludu” w Kielcach jako reporter, publicysta działu społecznego, kierownik działu zagranicznego i redaktor dodatku społeczno-kulturalnego „Słowo Tygodnia”. Od 1955 był członkiem Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, w latach 1956–1958 przewodniczącym Oddziału SDP w Kielcach.

Od 1958 do 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej.

W 1956 był współorganizatorem odradzającego się Związku Młodzieży Wiejskiej na Kielecczyźnie, a w 1958 delegatem na I Krajowy Zjazd ZMW[1]. Od 1962 do 1966 był etatowym przewodniczącym Zarządu Wojewódzkiego ZMW w Kielcach, stojąc na czele wojewódzkiej organizacji, która wyróżniała się w skali kraju liczebnością i wieloma inicjatywami (m.in. akcja żniwna „Każdy kłos na wagę złota”). Od 1964 do 1973 był członkiem Zarządu Głównego ZMW (a w latach 1970–1973 także Prezydium ZG ZMW) oraz etatowym sekretarzem ZG ZMW (1966–1970). W tym czasie uprawiał też publicystykę o tematyce społeczno-kulturalnej w czasopismach związanych ze wsią.

Po zakończeniu pracy w ZMW pełnił funkcję redaktora naczelnego dziennika młodzieżowego „Sztandar Młodych” (1970–1973), a następnie redaktora naczelnego tygodnika politycznego „Nowe Czasy” (1974–1990).

Od 1980 do 1981 wspomagał ponowną reaktywację Związku Młodzieży Wiejskiej wraz z innymi członkami koleżeńskiej gminy weteranów ZMW. Należał do współzałożycieli Towarzystwa Uniwersytetów Ludowych.

Utrzymując stale kontakty ze stronami rodzinnymi, od 1973 do 1980 pełnił funkcję prezesa Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej[2]. Publikował też w organie stowarzyszenia, „Wiadomościach Bocheńskich”[3].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Syn Józefa i Anieli z Muchów. Z żoną Marią z Motołów (1936–2008) ma syna Wojciecha (ur. 1957) i córkę Joannę (ur. 1962).

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stefan Iwaniak (red.), Wiejski ruch młodzieżowy Kielecczyzny, Wyd. 1, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1987, s. 87, ISBN 978-83-205-3851-9 [dostęp 2024-05-02].
  2. Historia Stowarzyszenia [online], Bochniacy [dostęp 2024-05-02] (pol.).
  3. "Wiadomości Bocheńskie" nr 2/2015 (105) [online].