Jan Żelbromski

Jan Maciej Żelbromski
Państwo działania	Polska
Data urodzenia	1950
	Doktor nauk historycznych
	Specjalność: historia sztuki
Doktorat	1995 ; Uniwersytet Wrocławski
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Szkoła Wyższa Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania
	Dziekan
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Maciej Żelbromski (ur. 1950) – polski historyk sztuki i konserwator dzieł sztuki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1995 obronił pracę doktorską „Polichromie architektoniczne kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu w procesie przemian od XIV do XX wieku” na wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego^[1]. Realizował wiele projektów konserwatorskich m.in. odbudowę kościoła Św. Elżbiety we Wrocławiu, Oratorium Marianum, budynek Ossolineum i Piwnicę Świdnicką w Ratuszu^[2]. Dziekan Wydziału Rzemiosł Artystycznych Szkoły Wyższej Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania we Wrocławiu^[3].

Odkrycie fresków w kaplicy Smedchina[edytuj | edytuj kod]

W 2004 roku Maciej Żelbromski podczas letnich praktyk studenckich Szkoły Wyższej Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania prowadzonych w bazylice św. Elżbiety Węgierskiej we Wrocławiu zauważył, że tynk w kaplicy jest pofalowany. Wykonano nacięcie i okazało się, że pod warstwą tynku znajdują się malowidła. Po zdjęciu zewnętrznej warstw pobiały ukazały się niezwykle barwne, świetnie zachowane polichromie łączące cechy późnego średniowiecza z rozwiązaniami już renesansowymi. Polichromie przestawiają m.in. Ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa, Modlitwę w Ogrójcu, św. Krzysztofa, męczeństwo św. Marka, św. Benona oraz św. Bartłomieja. Ponieważ prace prowadzone były bez nadzoru wojewódzkiego konserwatora zabytków, zostały wstrzymane, a sprawa skierowana do prokuratury. W wyniku postępowania sądowego dr M. Żelbromski został uniewinniony, a kaplica poddana renowacji przez konserwatorów z Krakowa i udostępniona do zwiedzania^[4]^[5]^[6].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Konserwacja i rekonstrukcja. W: Henryk Dziurla: Oratorium Marianum Uniwersytetu Wrocławskiego. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. ISBN 83-229-1971-9.
„Sąd Ostateczny” – fresk z kaplicy von Restisów we wrocławskiej farze elżbietańskiej. W: Mieczysław Zlat: Z dziejów wielkomiejskiej fary. Wrocławski kościół św. Elżbiety w świetle historii i zabytków sztuki. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. ISBN 83-229-1469-5.
Przekształcenia polichromii architektonicznej ścian we wnętrzu kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu. W: Mieczysław Zlat: Z dziejów wielkomiejskiej fary. Wrocławski kościół św. Elżbiety w świetle historii i zabytków sztuki. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego. ISBN 83-229-1469-5.

Prace[edytuj | edytuj kod]

projekt dębowych drzwi Zakładu Narodowego im. Ossolińskich (2005)^[7]
projekt rekonstrukcji rzeźby i malarstwa w Oratorium Marianum Uniwersytetu Wrocławskiego^[8]
rekonstrukcja malarstwa w Zamku Westerholt^[8]
rekonstrukcja kamienicy Pod Siedmioma Elektorami^[9]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal 50-lecia Uniwersytetu Wrocławskiego (1997)^[8]
Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)^[2]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

wrocławskie krasnale

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jan Żelbromski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-05-15] .
↑ ^a ^b Wrocław: Minister kultury odznaczył konserwatorów za odrestaurowanie kaplicy Hochberga. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014–05–14)].
↑ Władze Uczelni. Szkoła Wyższa Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania we Wrocławiu. [dostęp 2014-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
↑ Agata Saraczyńska: Blask średniowiecza w bazylice św. Elżbiety. gazeta.pl, 2010. [dostęp 2014-07-03].
↑ Marcin Torz: Wrocław: Od środy w kościele św. Elżbiety obejrzymy freski. Dziennik Polski. [dostęp 2014-07-03].
↑ Jan Gromadzki. Polichromie w oratorium nad północno-zachodnią kruchtą kościoła św. Elżbiety (dawna kaplica Mathiasa Smedchina). „Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego”.
↑ Nowa brama do Ossolineum. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2019-03-23].
↑ ^a ^b ^c Kazimiera Dąbrowska. Święto Nauki Wrocławskiej. „Przegląd Uniwersytecki Pismo Uniwersytetu Wrocławskiego”, s. 13, 11 1999. ISSN 1425-798X.
↑ Aleksandra Buba: Rynek 8: Kamienica Pod Siedmioma Elektorami, w której przetrwała pamięć o cesarzach. Gazeta Wrocławska. [dostęp 2016-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Wykład Jana Żelbromskiego podczas Europejskiej Giełdy Informacji Renowacyjnej EGIR 2013. [dostęp 2014-05-31].

[LN-1] Jan Żelbromski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-05-15] .

[GWr2013-2] Wrocław: Minister kultury odznaczył konserwatorów za odrestaurowanie kaplicy Hochberga. [dostęp 2014-05-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014–05–14)].

[SWRAiZ-3] Władze Uczelni. Szkoła Wyższa Rzemiosł Artystycznych i Zarządzania we Wrocławiu. [dostęp 2014-07-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].

[S1-4] Agata Saraczyńska: Blask średniowiecza w bazylice św. Elżbiety. gazeta.pl, 2010. [dostęp 2014-07-03].

[S2-5] Marcin Torz: Wrocław: Od środy w kościele św. Elżbiety obejrzymy freski. Dziennik Polski. [dostęp 2014-07-03].

[QUART18-6] Jan Gromadzki. Polichromie w oratorium nad północno-zachodnią kruchtą kościoła św. Elżbiety (dawna kaplica Mathiasa Smedchina). „Quart. Kwartalnik Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego”.

[GW2005-7] Nowa brama do Ossolineum. Gazeta Wyborcza. [dostęp 2019-03-23].

[PU1999-8] Kazimiera Dąbrowska. Święto Nauki Wrocławskiej. „Przegląd Uniwersytecki Pismo Uniwersytetu Wrocławskiego”, s. 13, 11 1999. ISSN 1425-798X.

[Wrocław-9] Aleksandra Buba: Rynek 8: Kamienica Pod Siedmioma Elektorami, w której przetrwała pamięć o cesarzach. Gazeta Wrocławska. [dostęp 2016-05-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-06-04)].

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]