Jan Bandau
| Miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1816 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
Jan Jerzy Bandau (zm. w 1816) – węgierski[1] złotnik, od 1768 tworzący w Warszawie. Należał on do grona najwybitniejszych złotników warszawskich tworzących pod koniec XVIII wieku w stylu tzw. klasycyzmu stanisławowskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Warsztat jego znajdował się w kamienicy przy ul. Leszno (kamienica była jego własnością). W 1792 zatrudniał on 13 pracowników. Na wyrobach, które wytwarzał znajdował się monogram IGB (Johann Georg Bandau). Wykonywał głównie przedmioty kultowe i użytkowe. Na początku tworzył w stylu rokoko, a od ok. 1785 klasycystycznym. Charakteryzowały się one wyszukaną formą oraz bogactwem dekoracji plastycznej.
Wśród jego dzieł można wymienić:
- konwie komunijne dla zboru ewangelicko-augsburskiego w Warszawie;
- serwis dla Władysława Gurowskiego (1788);
- monstrancja z Dąbrówki Kościelnej (1791);
- monstrancja dla skarbca katedry poznańskiej (1814).
Niektóre z jego wyrobów znajdują się m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie (m.in. kulisty imbryk), w Muzeum Warszawy[2] (solniczka)[3], w Muzeum Okręgowym w Koninie (srebrne świeczniki na ekspozycji dotyczącej rozwoju oświetlenia od czasów starożytnych do XX wieku)[4], w Muzeum Regionalnym w Krasnymstawie[5].
Jan Bandau pochowany został na Cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy S. Majewski, Żelazna 49/53 - dawna fabryka Norblina. wyborcza.pl [dostęp 2009-04-14]
- ↑ Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975, s. 33-34.
- ↑ Solniczka, Muzeum Warszawy, nr inw. MHW 2538
- ↑ Kolekcja oświetlenia Muzeum Okręgowego w Koninie. muzeum.com.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-11-20)].. muzeum.com.pl [dostęp 2009-04-14]
- ↑ Muzeum Regionalne w Krasnymstawie - zbiory muzeum. muzeumkrasnystaw.webd.pl [dostęp 2009-04-14]
