Jan Burzyński (powstaniec styczniowy)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Burzyński
podporucznik podporucznik
Data urodzenia

14 lutego 1837

Data i miejsce śmierci

11 września 1932
Stanisławów

Przebieg służby
Jednostki

2 Pułk Jazdy Ruskiej

Główne wojny i bitwy

powstanie styczniowe

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości z Mieczami Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Jan Burzyński herbu Trzywdar (ur. 14 lutego 1837, zm. 11 września 1932 w Stanisławowie[1]) – polski ziemianin, powstaniec styczniowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Wołynia. Brał udział w powstaniu styczniowym 1863. Wspólnie z braćmi Stanisławem, Tadeuszem i Kazimierzem przystąpili do walk wraz ze sformowanymi przez siebie dwoma plutonami konnymi. Byli podkomendnymi gen. Edmunda Różyckiego. Jan Burzyński pełnił funkcję dowódcy plutonu w 2 Pułku Jazdy Ruskiej. Został mianowany porucznikiem. Po upadku powstania przebywał był internowany w Ołomuńcu, następnie ukrywał się w Galicji i Dreźnie.

W późniejszym czasie zamieszkał w Uhrynowie pod Stanisławowem. Jako ziemianin Uhrynowa Górnego w 1873 był uprawniony do wyborów jako przedstawiciel większych posiadłości gruntowych[2]. Jako ziemianin Uhrynowa Dolnego w 1893 został mianowany mężem zaufania wybranym na oceniciela przy tłumieniu zarazy płucnej bydła rogatego[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika Wojska Polskiego. Jako weteran powstania w ewidencji Wojska Polskiego był przypisany do Stanisławowa w 1928, 1932[4][5].

Odznaczenia i ordery[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ sejm-wielki.pl.
  2. ↑ Obwieszczenie C. K. Prezydyum Namiestnictwa dotyczące ogłoszenia listy wyborców większych posiadłości. „Gazeta Lwowska”, s. 7, nr 223 z 27 września 1973. 
  3. ↑ Wykaz mężów zaufania wybranych na ocenicieli przy tłumieniu zarazy płucnej bydła rogatego. „Gazeta Lwowska”, s. 11, nr 220 z 27 września 1893. 
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928, s. 860.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 917.
  6. ↑ a b Bogusław Szwedo: Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari. Mińsk Mazowiecki: Zbroja, 2013, s. 25-26.
  7. ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Burzyński_(powstaniec_styczniowy)&oldid=64947935”