Jan Dłużewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Dłużewski
Herb duchownego
Data urodzenia

1658

Data śmierci

1720

Biskup sufragan chełmski
Okres sprawowania

1696-1720

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Sakra biskupia

23 września 1696

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

23 września 1696

Konsekrator

Gianantonio Davia

Jan Dłużewski herbu Pobóg z Dłużewa na Uhrusku, (ur. w 1658, zm. w 1720) – biskup rzymskokatolicki, sufragan chełmski, kanonik gnieźnieński, kamieniecki i poznański[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kanonik gnieźnieński, kanonik poznańskiej kapituły katedralnej kanonii Rogoźno od 1690[2], biskup, (do 1707) infułat, biskup pomocniczy chełmski. Bratem jego był Kazimierz Dłużewski - kasztelan chełmski. Był uczestnikiem rokoszu łowickiego 1697 roku[3]. W 1705 potwierdził pacta conventa króla Stanisława Leszczyńskiego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 77.
  2. Mikołaj Pukianiec, Organizacja i funkcjonowanie poznańskiej kapituły katedralnej w XVII wieku, s. 45.
  3. RELATIA ZIAZDU POD ŁOWICZEM, JchMćiow PP. Rokoszowych, zá Vniwersałem I. O. Xćiá I. Mći Kardynáłá, Primasa Regni conwocowánych do Zgody. [kurs.:] Pro Die 18. Februarij. 1698, b.n.s.
  4. Articuli pactorum conventorum Stanów tej Rzeczypospolitej i W. X. L. i państw do nich nalężących z Posłami JKM [...], s. 22.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kasper Niesiecki; Herbarz polski Kaspra Niesieckiego, s. j: powiększony dodatkami z ..., Tom 3, s.345