Jan Fibak

Jan Fibak
Data i miejsce urodzenia	19 czerwca 1924 ; Poznań
Data i miejsce śmierci	14 lipca 2000 ; Poznań
	profesor nauk medycznych
	Specjalność: chirurgia
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Doktorat	1951
Habilitacja	1964
Profesura	1979
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Medyczna w Poznaniu; Akademia Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu
	Odznaczenia

Jan Franciszek Fibak (ur. 19 czerwca 1924 w Poznaniu, zm. 14 lipca 2000 w Poznaniu) – polski lekarz medycyny, chirurg traumatolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem poznańskiego architekta Józefa Fibaka. W czasie II wojny światowej walczył jako żołnierz w szeregach Autonomicznej Organizacji AK Polska Niepodległa. W 1949 roku ukończył studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego. Od 1948 roku pracował jako asystent w Zakładzie Histologii na Uniwersytecie Poznańskim. Od 1950 roku był asystentem profesora Romana Drewsa w II Klinice Chirurgii Akademii Medycznej w Poznaniu^[1]. W latach 1965-1994 był ordynatorem Oddziału Chirurgicznego Szpitala im. Franciszka Raszei w Poznaniu. Łączył pracę zawodową lekarza z działalnością naukową i dydaktyczną. Jako wykładowca akademicki związany był z poznańskimi uczelniami wyższymi: Akademią Medyczną im. Karola Marcinkowskiego (1950-1994) i Akademią Wychowania Fizycznego im. Eugeniusza Piaseckiego (1957-1974). Był kierownikiem Zakładu Kontroli Lekarskiej i Traumatologii Sportu AWF w Poznaniu^[2], a także w latach 1965–1968 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Wychowania Fizycznego AWF im. Eugeniusza Piaseckiego w Poznaniu.

W 1951 roku doktoryzował się, w 1964 roku habilitował się i otrzymał stanowisko docenta, w 1979 roku otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1990 roku tytuł profesora zwyczajnego. Jego dorobek naukowy obejmował około 250 publikacji, z których najbardziej znaną jest podręcznik Chirurgia.

Interesował się tenisem. Pasję do tego sportu zaszczepił u syna Wojciecha, który w późniejszym czasie został zawodowym sportowcem w tej dyscyplinie. W 1977 roku zainicjował w poznańskim AZS doroczny turniej tenisowy o Grand Prix.

Odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Odznaką Honorową Miasta Poznania, Odznaką za zasługi dla województwa poznańskiego^[3].

Pochowany na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu (grobowce-13-5)^[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Wojciech Burchardt: Wspomnienie o profesorze Janie Fibaku. welcometo.poznan.pl. [dostęp 2013-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-17)]. (pol.).
↑ Henryk Kuński: Okres umacniania medycyny sportowej jako dziedziny interdyscyplinarnej (1961–1974). [w:] Dzieje medycyny sportowej w Polsce. Tom II (1951-2000) [on-line]. ptms.org.pl, 2009. s. 53. (pol.).
↑ Zmarł prof. Jan Fibak. mp.pl. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).
↑ Jan Fibak – miejsce pochówku [dostęp 2020-01-04]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Henryk Kuński. Dzieje medycyny sportowej w Polsce. Tom II (1951-2000), s. 168-169, Łódź 2009. ISBN 978-83-906715-6-7

[1] Wojciech Burchardt: Wspomnienie o profesorze Janie Fibaku. welcometo.poznan.pl. [dostęp 2013-08-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-01-17)]. (pol.).

[2] Henryk Kuński: Okres umacniania medycyny sportowej jako dziedziny interdyscyplinarnej (1961–1974). [w:] Dzieje medycyny sportowej w Polsce. Tom II (1951-2000) [on-line]. ptms.org.pl, 2009. s. 53. (pol.).

[3] Zmarł prof. Jan Fibak. mp.pl. [dostęp 2013-08-23]. (pol.).

[4] Jan Fibak – miejsce pochówku [dostęp 2020-01-04]

[1]

[2]

[3]

[4]