Jan Kanty Lubański
 Portret Jana Kantego Lubańskiego, drzeworyt sztorcowy, 1884 | |
 Grzymała | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec |
Jan Lubański |
| Matka |
Tekla z Prószyńskich |
| Żona |
Aleksandra Sulistrowska |
| Dzieci |
1. Aleksander Jan Eustachy |
Jan Kanty Lubański, herbu Grzymała (ur. 1820 w Lubaniu, zm. 15 sierpnia 1884 tamże) – ziemianin, właściciel majątku Lubań, bankier, działacz społeczny i filantrop, marszałek szlachty oszmiańskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował w Mitawie, potem w Berlinie; mając niespełna dwadzieścia lat stracił rodziców, skutkiem czego przerwał edukację i powrócił do rodzinnego majątku w Lubaniu. W latach 1852–1859 był marszałkiem szlachty oszmiańskiej, w 1872 roku został dyrektorem Banku Ziemiańskiego w Wilnie; pełnił także funkcję dyrektora tamtejszego Banku Handlowego. Był bardzo ceniony zarówno za działalność społeczną i filantropijną, jak również za obronę szlacheckiej własności ziemskiej.
Zmarł w swoim majątku w Lubaniu, został pochowany w rodzinnym grobie w Horodyszczu koło Wilejki.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jan Kanty Lubański (Wspomnienie pośmiertne), „Tygodnik Ilustrowany”, 1884, nr 97, s. 289–290.