Jan Kerekjarto

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kerekjarto
Data i miejsce urodzenia

20 września 1834
Lipa

Data i miejsce śmierci

31 stycznia 1898
Stanisławów

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Odznaczenia
Kawaler Orderu Franciszka Józefa (Austro-Węgry) Krzyż Pro Ecclesia et Pontifice (1888-1893)

Jan Kerekjarto (ur. 20 września 1834 w Lipie, zm. 31 stycznia 1898 w Stanisławowie) – nauczyciel.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 20 września 1834[1]. Był pochodzenia węgierskiego (słowo kerékjártó oznacza kołodziej)[1]. Był synem osiadłego w Galicji Michała Kerekjarty (ur. w rodzinie mieszczańskiej w Kaschau, który kształcił się na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu w Ungwarze, potem w Przemyślu[1], wyświęcony na kapłana greckokatolickiego, administrator, a po dwóch latach proboszcz parafii przy cerkwi w Lipie, zm. 1875) i Anny z domu Konstkiej (zm. 1869)[1]. Miał rodzeństwo: starszych Emilię (żona ks. Stefana Dobrzańskiego z Rogoźna), Dionizy (adiunkt sądowy w Śniatynie, zm. przed 1898) oraz młodszych Melanię (żona poborcy podatkowego Lachmunda z Rawy, zm. 1898), Antoni (nadinspektor i szef ruchu przy kolei państwowej we Lwowie, zm. 1895), Helena (żona nadpoborcy podatkowego w Rzeszowie, Pohoreckiego), Józefa (dyrektor C. K. Seminarium Nauczycielskiego w Samborze), Michała (c. k. starosta powiatu bocheńskiego i powiatu borszczowskiego)[1].

Wychowywał się w Lipie[1]. Uczył się w szkole i w gimnazjum w Przemyślu, gdzie zdał egzamin dojrzałości w 1853[1]. Od 1853 do 1857 studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego kierunek matematyczno-przyrodniczy, uzyskując absolutorium[1]. 28 października 1858 zdał egzamin uprawniający do nauczania w gimnazjum matematyki i fizyki w języku wykładowym niemieckim i polskim[1]. Od 12 lutego 1858 odbywał suplenturę przy C. K. Gimnazjum Akademickim we Lwowie[1]. 30 kwietnia 1889 był prowizorycznym nauczycielem tamże[1]. 22 września 1859 w tym samym charakterze został przeniesiony do Stanisławowa[1]. 20 września 1862 ponownie został przydzielony do C. K. Gimnazjum Akademickiego we Lwowie[1]. 20 sierpnia 1865 otrzymał stabilizację[1]. 5 listopada 1871 został mianowany prowizorycznym kierownikiem C. K. Gimnazjum w Samborze, a 23 czerwca 1872 mianowany rzeczywistym dyrektorem[1]. 14 września 1874 został dyrektorem Gimnazjum w Drohobyczu[1]. 21 grudnia 1878 został mianowany dyrektorem C. K. Gimnazjum w Stanisławowie i pozostawał nim do końca życia[1].

4 listopada 1865 ożenił się ze Stefanią Hermanowicz (córka Józefa, kontrolera podatkowego z Jaworowa; siostra Juliana Hermanowicza, sekretarz rady przy sądzie obwodowym we Lwowie)[1]. Miał troje dzieci: Eugeniusza (urzędnik C. K. Dyrekcji Skarbu we Lwowie), Tadeusza, a trzecie dziecko zmarło w dzieciństwie we Lwowie[1]. Jan Kerekjarto był wyznania greckokatolickiego i narodowości rusińskiej[1]. Zmarł 31 stycznia 1898 w kancelarii gimnazjalnej w Stanisławowie po zakończeniu dnia pracy[1][2]. Został pochowany w Stanisławowie 3 lutego 1898[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x Mikołaj Sabat: Rys biograficzny ś.p. Jana Kerekjarty, długoletniego dyrektora gimnazyum stanisławowskiego. W: Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stanisławowie za rok szkolny 1897/98. Stanisławów: 1898, s. 3-11.
  2. Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Stanisławowie za rok szkolny 1897/98. Stanisławów: 1898, s. 54.