Jan Płoński
| Data i miejsce urodzenia |
6 grudnia 1929 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 listopada 1982 |
| Zawód, zajęcie |
lekarz |
| Odznaczenia | |
   
| |
Jan Płoński (ur. 6 grudnia 1929 w Warszawie, zm. 23 listopada 1982 tamże) – polski lekarz ginekolog położnik, doktor nauk medycznych, nauczyciel akademicki i działacz samorządowy, ordynator i dyrektor Miejskiego Szpitala Ginekologiczno-Położniczego w Warszawie.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studia medyczne rozpoczął w 1949 roku na Akademii Medycznej w Szczecinie[1], a ukończył je w 1954 roku na Wydziale Lekarskim AM w Warszawie. Od tego czasu pracował w I Klinice Położnictwa i Chorób Kobiecych AM w Warszawie, gdzie osiągnął stanowisko adiunkta u prof. Tadeusza Bulskiego. Tamże uzyskał II stopień specjalizacji oraz tytuł doktora nauk medycznych[2].
Radny IV kadencji Rady Narodowej dzielnicy Warszawa Ochota m. st. Warszawy (1965-1969)[3].
W latach 1968–1972 pełnił funkcję ordynatora oddziału położniczo-ginekologicznego Miejskiego Szpitala Ginekologiczno-Położniczego przy ul. Żelaznej 90 w Warszawie. W 1967 roku wygrał konkurs na stanowisko ordynatora tegoż szpitala. W roku 1972 objął stanowisko jego dyrektora, które piastował do roku 1974. Objął również stanowisko dyrektora ZOZ Warszawa-Ochota, do którego przyłączono szpital[1][2].
W latach 1974–1977[4] pełnił funkcję kierownika Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy (naczelny lekarz m. st. Warszawy), zachowując jednocześnie tytuł ordynatora szpitala, na którym to stanowisku pozostał do śmierci[1].
Członek i przewodniczący rady Spółdzielni Pracy Lekarzy Specjalistów „Zdrowie” w Warszawie[5].
Dorobek[edytuj | edytuj kod]
- Ogłosił drukiem około 30 prac[2], w tym książkę Rzęsistek pochwowy (Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, Warszawa 1962).
- W roku 1956 z inicjatywy dr hab. Tadeusza Bulskiego podjął we współpracy z inżynierami Stanisławem Bancerem, Jerzym Ilmurzyńskim i Stanisławem Kuhnem prace nad skonstruowaniem urządzenia elektroakustycznego do badania tętna płodu[6], które opatentowane zostało w roku 1957 (patent numer 40078). Prototyp urządzenia pod nazwą Audiokardiometr PS-61 zbudowany został w roku 1961 i z powodzeniem przeszedł próby kliniczne[7].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
- Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
- Odznaka honorowa „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Puzyna W. i inni, Szpital św. Zofii w Warszawie. Warszawa: Foto Liner s.c., 2012.
- ↑ a b c Stolica 1974: 13, s. 10.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m. st. Warszawy nr 14 z dn. 15 lipca 1965, poz. 85, s. 4.
- ↑ Służba Zdrowia 1982: 31, s. 7.
- ↑ Życie Warszawy: 1982: 268 s. 12
- ↑ I Klinika Położnictwa i Ginekologii WUM. (pol.) Towarzystwo Lekarskie Warszawskie (dostęp 2017-02-14).
- ↑ Płoński J.: Fonokardiografia płodowa (praca doktorska). I-sza Klinika Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Warszawie ; (promotor) prof. dr med. Tadeusz Bulski. Warszawa po 1961.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Puzyna W., Dobrzyńska A., Piotrowska A., Rohn Z.:Szpital św. Zofii w Warszawie. Warszawa: Foto Liner s.c., 2012.
- Nowy szef stołecznej służby zdrowia; w: Stolica 1974: 13.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Opis Patentowy PL 40078
- Strona internetowa Centrum Medycznego Żelazna
- Zarys historii szpitala św. Zofii. szpitalzelazna.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-21)].
- Absolwenci Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Ludzie urodzeni w Warszawie
- Polscy ginekolodzy
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego
- Odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Warszawy”
- Odznaczeni odznaką honorową „Za wzorową pracę w służbie zdrowia”
- Polscy wynalazcy
- Urodzeni w 1929
- Wykładowcy Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego
- Zmarli w 1982