Jan Ziembicki (rotmistrz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Gwalbert Edward Ziembicki
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data i miejsce urodzenia

15 października 1896
Proszowa

Data i miejsce śmierci

16 marca 1937
Lwów

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

3 Pułk Piechoty (LP)
2 Pułk Ułanów (LP)
5 Pułk Strzelców Konnych

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Krzyż Obrony Lwowa

Jan Gwalbert Edward Ziembicki (ur. 15 października 1896[a] w Proszowej, zm. 16 marca 1937 we Lwowie) – rotmistrz Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 października 1896 we wsi Proszowa, w ówczesnym powiecie tarnopolskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Stanisława Ziembickiego h. Półkozic (1852–1919) i Wandy Angelli z d. Demele (1870–1950)[2][3][4]. Miał siostrę Helenę Rosalię po mężu Radnicką (1898–1980)[5], drugą siostrę (1892–1919) oraz brata Grzegorza (1905–1963)[4]. Był harcerzem 7 drużyny przy Sokole-Macierzy we Lwowie.

Podczas I wojny światowej w szeregach 13 kompanii 3 Pułku Piechoty Legionów walczył w Małopolsce Wschodniej. Następnie został wcielony do 5 szwadronu 2 Pułku Ułanów, z którym przeszedł całą kampanię aż do jego rozwiązania w 1918. W wojnie 1918–1921 walczył jako ochotnik Szwadronu Kawalerii Lwowskiej „Wilki”. Po wojnie ukończył Oficerską Szkołę Kawalerii i pełnił służbę m.in. w 5 Pułku Strzelców Konnych w Tarnowie[6][7][8][9]. 27 stycznia 1930 został mianowany rotmistrzem ze starszeństwem z 1 stycznia 1930 i 44. lokatą w korpusie oficerów kawalerii[10]. W październiku 1931 został przeniesiony do Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu[11][12], później do 6 Pułku Strzelców Konnych w Żółkwi.

Zmarł 16 marca 1937 we Lwowie[13]. Dwa dni później został pochowany na Cmentarzu Obrońców Lwowa[14].

Był mężem Kazimiery Ziuty z d. Dziedzic (1901–1978)[15].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ 3 sierpnia 1931 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia rtm. Jana Gwalberta Edwarda Ziembickiego z 5 psk z „15 listopada 1896” na „15 października 1896”[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 264.
  2. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-02-28].
  3. ↑ Jan Gwalbert Ziembicki [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-11-21].
  4. ↑ a b Jan Gwalbert Ziembicki h. Półkozic [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2022-11-21].
  5. ↑ Helena Rosalia Radnicka (Ziembicka) [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-11-21].
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 662, 686.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 590, 609.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 321, 355.
  9. ↑ Rocznik oficerów kawalerii 1930 ↓, s. 45, 88.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 28 stycznia 1930 roku, s. 27.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 331.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 154, 812.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 59.
  14. ↑ a b c Nekrolog ↓.
  15. ↑ Kazimiera Ziuta Ziembicka (Dziedzic) [online], www.myheritage.pl [dostęp 2022-11-21].
  16. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  17. ↑ a b Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 154.
  18. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
  19. ↑ Informacja o odznaczeniu na nagrobku (w 1937).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Ziembicki_(rotmistrz)&oldid=68815405”