Jan van Gilse

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan van Gilse
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1881
Rotterdam

Pochodzenie

holenderskie

Data i miejsce śmierci

8 września 1944
Oegstgeest

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, dyrygent

Jan van Gilse (ur. 11 maja 1881 w Rotterdamie, zm. 8 września 1944 w Oegstgeest[1][2]) – holenderski kompozytor i dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1897–1902 studiował w konserwatorium w Kolonii u Franza Wüllnera (dyrygentura i kompozycja) i Maxa van de Sandta (fortepian)[1]. W latach 1902–1903 kontynuował studia w Berlinie u Engelberta Humperdincka[1][2]. Od 1905 do 1908 roku działał jako kapelmistrz operowy w Bremie, a od 1908 do 1909 roku w Amsterdamie[1][2]. W latach 1917–1922 był dyrygentem opery miejskiej w Utrechcie[1][2]. Między 1927 a 1933 rokiem przebywał w Berlinie[1]. Od 1933 do 1937 roku był dyrektorem konserwatorium utrechckiego[1][2]. Współzałożyciel Genootschap van Nederlandse Componisten i Bureau voor Muziek-Auteursrechten (BUMA)[1]. Podczas II wojny światowej uczestnik holenderskiego ruchu oporu[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości nawiązywał do dorobku romantyzmu niemieckiego[2]. Skomponował m.in. 5 symfonii (I 1900–1901, II 1902–1903, III „Erhebung” na sopran i orkiestrę 1907, IV „Spring” 1915, V 1922–1923), Uwerturę koncertową (1900), Variaties over een St. Nicolaasliedje (1909), Prologus brevis (1928), 3 Tantzskizzen na fortepian i małą orkiestrę (1926), Kleine Vals na małą orkiestrę (1936), Trio na flet, skrzypce i altówkę (1927), pieśń Der Kreis des Lebens na chór i orkiestrę do słów Rainera Marii Rilkego (1929), kantatę Sulamith (1902), oratorium Eine Lebenmesse (1904), opery Frau Helga von Staveren (1913) i Thijl (1940)[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 307. ISBN 83-224-0344-5.
  2. a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1279–1280. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]