Janusz Kocik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janusz Kocik
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

26 stycznia 1968
Łódź

dr hab. nauk medycznych
Specjalność: choroby wewnętrzne, onkologia kliniczna, epidemiologia
Alma Mater

Wojskowa Akademia Medyczna

Doktorat

1999 – nauki medyczne
Wojskowy Instytut Medycyny Lotniczej

Habilitacja

2016 – nauki medyczne
Uniwersytet Medyczny w Łodzi

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego

Instytut

Narodowe Centrum Badań Jądrowych

Janusz Andrzej Kocik (ur. 26 stycznia 1968) – polski lekarz internista, onkolog, epidemiolog, nauczyciel akademicki, doktor habilitowany nauk medycznych, profesor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, profesor Narodowego Centrum Badań Jądrowych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1993 ukończył studia w Wojskowej Akademii Medycznej im. gen. dyw. Bolesława Szareckiego w Łodzi. Specjalista w zakresie chorób wewnętrznych (I stopień w 1996 i II stopień w 2000), onkologii klinicznej (2005) oraz epidemiologii (2013)[1]. W 2011 ukończył studia podyplomowe z dziedziny zdrowia publicznego w zakresie wyłaniających się chorób zakaźnych w University of Florida.

Od 1993 jako oficer odbywał służbę w Wojsku Polskim, w 2016 przeniesiony do rezerwy w stopniu pułkownika.

Stopień doktora nauk medycznych uzyskał w 1999 w Wojskowym Instytucie Medycyny Lotniczej w Warszawie na podstawie rozprawy pt. Wpływ hamowania acetylocholinoesterazy na ośrodkową czynność oddechową w przebiegu zatrucia związkami fosforoorganicznymi[2]. W 2016 w Uniwersytecie Medycznym w Łodzi na podstawie cyklu prac w obszarze pt. Wczesna detekcja, nadzór i przeciwdziałanie nawracającym i nowo wyłaniającym się, szczególnie niebezpiecznym chorobom zakaźnym uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego[2]. Od 2019 profesor Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego.

Od 1993 do 2016 pracował w Wojskowym Instytucie Higieny i Epidemiologii im. gen. Karola Kaczkowskiego, w tym w latach 2007-2016 jako dyrektor tej instytucji. W latach 2007-2009 zatrudniony w Warszawskim Uniwersytecie Medycznym. Od 2016 związany ze Szkołą Zdrowia Publicznego Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, w której jest kierownikiem Zakładu Gerontoonkologii[3].

Wieloletni członek grup roboczych NATO ds. Ochrony Zdrowia Wojsk, ds. Wojskowej Medycyny Profilaktycznej i bio-medycznego komitetu doradczego NATO (BioMedAC). Współpracownik Global Emerging Infections Surveillance and Response System[4] Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych. Kierownik projektów badawczych i rozwojowych dla m.in.: DARPA, NATO, KE i NCBiR. W doświadczeniu dydaktycznym organizator i wykładowca wielu kursów i szkoleń dla słuchaczy krajowych, europejskich oraz krajów Bliskiego Wschodu i Azji Środkowej, w zakresie chorób zakaźnych wyłaniających się i celowo powodowanych, szczepień, zagrożeń zdrowotnych związanych z masową migracją, zarządzania kryzysowego w zdarzeniach masowych – epidemiach, katastrofach i atakach chemicznych i bioterrorystycznych, epidemiologii i onkologii, w tym szczególnie onkologii geriatrycznej. Wieloletni współpracownik Głównego Inspektora Sanitarnego w obszarze ochrony przed bioterroryzmem i innymi wyłaniającymi się zagrożeniami dla zdrowia publicznego, podczas organizacji zabezpieczenia medycznego wydarzeń takich jak np. Mistrzostwa Europy w Piłce Nożnej 2012, Szczyt NATO w Warszawie 2016, Podróż apostolska papieża Franciszka do Polski w 2016.

Autor lub współautor ponad 50 publikacji oraz monografii i podręczników z zakresu epidemiologii, w tym zwłaszcza epidemiologii chorób zakaźnych oraz bioterroryzmu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Kocik. [w:] Centralny Rejestr Lekarzy RP – wyszukiwarka informacji podstawowych [on-line]. Naczelna Izba Lekarska. [dostęp 2018-11-21].
  2. a b Dr hab. Janusz Kocik, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2018-11-21].
  3. Zakład Gerontoonkologii | Centrum Medyczne Kształcenia Podyplomowego [online], www.cmkp.edu.pl [dostęp 2018-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-21] (pol.).
  4. Global Emerging Infections Surveillance. health.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-11-22)].[dostęp 2021-11-22]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]