Janusz Kuliś
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
Janusz Kuliś (ur. 26 września 1950 we Wrocławiu) – polski taternik i himalaista, żeglarz, jachtowy sternik morski[1], sędzia klasy państwowej Range Master, trener strzelectwa sportowego PZSS, były wieloletni członek Kolegium Sędziów PZSS, uprawia strzelectwo dynamiczne[2].
Kuliś jest absolwentem i byłym pracownikiem naukowo-badawczym w Zakładzie Silników Spalinowych IKiEM Politechniki Wrocławskiej. Alpinizm uprawia od roku 1969. Jest współzałożycielem Akademickiego Klubu Alpinistycznego we Wrocławiu oraz byłym prezesem Klubu Wysokogórskiego we Wrocławiu.
Wspinał się w Tatrach i Alpach oraz podczas wypraw:
- Pamir (1973 r., Pik Moskwa 6785 m n.p.m. – od południa, wyprawa Federacji Akademickich Klubów Alpinistycznych)[3],
- Hindukusz Afgański (1974 r., Noszak (7492 m n.p.m. – kierownik, wyprawa Akademickiego Klubu Alpinistycznego we Wrocławiu),
- Karakorum. 28 lipca 1975 r. wraz z Kazimierzem Głazkiem, Markiem Kęsickim, Bohdanem Nowaczykiem i Andrzejem Sikorskim dokonał pierwszego w historii polskiego himalaizmu wejścia na wierzchołek powyżej 8000 metrów – Broad Peak Middle (8016 m, środkowy wierzchołek Broad Peak, wyprawa KW Wrocław).
- Andy (1976 r., Cordillera de Vilcanota, Campa 5500 m n.p.m., wyprawa Sekcji Grotołazów Wrocław),
- Hindukusz Afgański (1977 r., Szachaur (7084 m n.p.m., kierownik, wyprawa KW Wrocław – dwie nowe drogi w stylu alpejskim: środkowy filar północno-wschodniej ściany Aleksander Lwow, Jerzy Pietkiewicz, Krzysztof Wielicki oraz północno-zachodni filar Janusz Kuliś, Stanisław Wacław, Jerzy Wilkoński)[4],
- Ałtaj Mongolski (1978 r., Mönchchajrchan uul 4231 m n.p.m., wyjazd szkoleniowy PZA),
- Himalaje, 15 maja 1980 wraz z Ryszardem Gajewskim i Kazimierzem Rusieckim, zakłada piąty obóz na 8300 m n.p.m. na nowej drodze (filar południowy; wyprawa narodowa na Mount Everest – Mount Everest ‘80 Poland Expedition, część wiosenna)[5][6][7],
- Himalaje (1984 r., Manaslu (8156 m n.p.m. – nowa droga, kierownik, wyprawa KW Wrocław)[8].
Reprezentant Polski, odznaczony złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
Na 29 Przeglądzie Filmów Alpinistycznych im. Wandy Rutkiewicz otrzymał wyróżnienie za film "Skok"[9][10].
Ma syna Marcina.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ PZŻ: sternik. [dostęp 2023-10-14].
- ↑ IPSC Polska. [dostęp 2023-10-14].
- ↑ Jerzy Milewski: GDAŃSKA AKADEMICKA WYPRAWA W GÓRY WYSOKIE - PAMIR 1973 – Szczegółowe sprawozdanie merytoryczne. 1974-03-08. [dostęp 2023-08-08].
- ↑ Janusz Kuliś, Wrocławska wyprawa w Hindukusz, „Taternik” (4 (237)), Polski Związek Alpinizmu, 1977, s. 162-165 [dostęp 2023-08-28] (pol.).
- ↑ Nową drogą na Everest 1980 [online], Muzeum Andrzeja Zawady [dostęp 2023-06-16] (pol.).
- ↑ Janusz Kuliś, Koronny świadek istnienia Yeti, „Taterniczek” (24), 1981, s. 44-45 [dostęp 2023-08-16] (pol.).
- ↑ Taterniczek 24, 1981 [dostęp 2023-10-14] (pol.).
- ↑ Sport i sportowcy - Gdzie diabeł nie może, TVP VOD Rekonstrukcja cyfrowa, 1986 [dostęp 2023-08-27] (pol.).
- ↑ Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, Przegląd Filmów Alpinistycznych I Dzień Podsumowanie/ Wręczenie nagród [online], Youtube, 7 maja 2022 [dostęp 2023-07-27] (pol.).
- ↑ Skok [online], Dysk Google [dostęp 2023-07-27] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Kowalewski, Janusz Kurczab: Na szczytach Himalajów. Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1983, s. 291, 296, 407. ISBN 83-217-2412-4.
- Kazimierz Saysse-Tobiczyk: W górach wysokich. Wiedza Powszechna, 1985, s. 103-105. 128-132, 164-165. ISBN 83-214-0304-2.
- Zbigniew Kowalewski, Andrzej Paczkowski: Karakorum: Polskie wyprawy alpinistyczne. Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1986, s. 48-51. ISBN 83-217-2406-X.
- Zbigniew Kowalewski, Andrzej Paczkowski: Himalaje: Polskie wyprawy alpinistyczne. Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1989, s. 62, 95-97. ISBN 83-217-2754-9.
- Małgorzata Kiełkowska, Jan Kiełkowski: Himalaje: Wielka Encyklopedia Gór i Alpinizmu tom VI Ludzie Gór. Wydawnictwo STAPIS, 2013, s. 437. ISBN 978-83-61050-89-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mntnfilm: Filmografia w bazie Mntnfilm. [dostęp 2023-01-02]. (ang.).
- PWr: Dorobek naukowy PWr (baza DONA). [dostęp 2020-08-15]. (pol.).