Jar Wilczki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jar Wilczki – dolina o wąskim dnie i bardzo stromych zboczach. Ten typ dolin charakterystyczny jest dla obszarów górskich. Występuje w Sudetach Wschodnich w miejscowości Międzygórze.

Mapa konturowa Sudetów, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Jar Wilczki”
Położenie na mapie Sudetów

Nazwa[edytuj | edytuj kod]

Rzeka Wilczka na wysokości miejscowości Międzygórze wcina się w skały metamorficzne tworząc jar o stromych ścianach. W literaturze często podawana jest błędna nazwa określająca to zjawisko.Opisywane jest jako kanion. Ten typ doliny rzecznej tworzy się w skałach osadowych, a nie jak w przypadku rzeki Wilczki w skałach metamorficznych[1].

Widok na Jar Wilczki z tarasu widokowego

Skały podłoża[edytuj | edytuj kod]

Jar Wilczki położony jest na granicy łupków łyszczykowych i gnejsów (gierłatowskich) w jednostce geologicznej o nazwie: metamorfik lądecko-śnieżnicki. Są to skały dość odporne na erozje, a zostały wydźwignięte na powierzchnię w orogenezie kadomskiej[2]. W skałach widoczne jest sfałdowanie wynikające z deformacji skały, kiedy to znajdowała się pod powierzchnią Ziemi, była w stanie plastycznym, pod wpływem wysokiego ciśnienia i temperatury[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Jar Wilczki znajduje się poniżej wodospadu Wilczki. Dzięki erozji wstecznej rzeki jar wydłuża się. Obecnie jar ma prostolinijny przebieg o długości 150m, szerokości 10m, a jego strome ściany mają wysokość 40 m. Po 400 m w dół rzeki jar przekształca się w płaskodenną dolinę, która wypełniona jest osadami akumulacji rzecznej[3].

Udostępnienie turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Obecnie przez Międzygórze oraz Rezerwat przyrody Wodospadu Wilczki przechodzą cztery szlaki turystyczne. Szlaki czerwony i zielony pozwalają zobaczyć jar oraz wodospad Wilczki. W 2016 roku zostały wyremontowane deptaki, schody w okolicach wodospadu. Wymienione także zostały bariery ochronne, aby każdy mógł czuć się bezpiecznie. Wszystkie te zmiany przeprowadzone były przez Lasy Państwowe.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Migoń, Geomorfologia, 2006.
  2. Tomasz Bartuś, Wojciech Mastej, Marek Łodziński, Atrakcje geoturystyczne Geostrady Środkowosudeckiej, 2009.
  3. a b Tomasz Bartuś, Wodospad Wilczki. The Wilczka Stream Waterfall, 2012.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]