Jarogniew Broniarz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarogniew Broniarz
Ilustracja
Jarogniew Broniarz w todze dziekańskiej
Data i miejsce urodzenia

25 września 1913
Poznań

Data i miejsce śmierci

5 listopada 1999
Poznań

Profesor
Specjalność: technologia chemiczna
Alma Mater

Uniwersytet Poznański

Doktorat

1948

Habilitacja

1968

Profesura

1976

Praca zawodowa
Uczelnia

Uniwersytet Poznański

Okres zatrudn.

1947–1951

Uczelnia

Politechnika Poznańska

Okres zatrudn.

1964–1983

dziekan Wydziału Chemii Politechniki Poznańskiej
Okres spraw.

1968–1977

Poprzednik

wydział utworzony

Następca

Stefan Goszczyński

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Armii Krajowej Złoty Krzyż Zasługi Krzyż Oświęcimski

Jarogniew Broniarz (ur. 25 września 1913 w Poznaniu, zm. 5 listopada 1999 tamże) – polski naukowiec, nauczyciel akademicki, inżynier chemik, a także organizator i pierwszy dziekan Wydziału Chemicznego Politechniki Poznańskiej. W czasie II wojny światowej członek Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich, więzień obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen[1][2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Gimnazjum św. Marii Magdaleny w Poznaniu, a następnie studia chemiczne na Uniwersytecie Poznańskim. Przed wojną pracował jako laborant w urzędzie celnym w Gdyni oraz w fabryce chemicznej J. Krajewskiego w Poznaniu[1][2].

W 1940 roku wstąpił do Wielkopolskiej Organizacji Wojskowej, która następnie weszła w skład Wojskowej Organizacji Ziem Zachodnich. Przyjął pseudonim Wilk. Jeszcze w tym samym roku został aresztowany[3]. Przetrzymywano go na terenie poznańskiego Fortu VII oraz we Wronkach i Berlinie. Za zgodą niemieckich władz okupacyjnych zawarł w więzieniu związek małżeński z Cecylią de domo Hoffman. W grudniu 1942 roku trafił do obozu koncentracyjnego Mauthausen-Gusen, gdzie przebywał do końca wojny[1][2].

Po powrocie do Poznania w 1945 roku zaczął pracę jako naczelny inżynier Poznańskich Zakładów Przemysłu Tłuszczowego. W latach 1947–1951 był ponadto pracownikiem naukowo-dydaktycznym Uniwersytetu Poznańskiego, a w roku 1964 związał się z Katedrą Chemii Ogólnej Politechniki Poznańskiej, gdzie stał się orędownikiem utworzenia nowego Wydziału Chemii[1][2].

Byłem fanatykiem: najpierw fanatykiem przemysłu, potem fanatykiem Wydziału.

Jarogniew Broniarz

Został pierwszym dziekanem nowo utworzonego wydziału, swoją funkcję pełnił przez dziewięć lat. W 1976 roku otrzymał tytuł profesora. Przeszedł na emeryturę w roku 1983. Wcześniej kierował m.in. Instytutem Technologii i Inżynierii Chemicznej, a także Zakładem Technologii Lekkiej Syntezy Organicznej[1][2].

Był synem Stanisława Broniarza, również żołnierza podziemia niepodległościowego i więźnia obozów koncentracyjnych. Jego córka, Lubomira Broniarz-Press, jest profesorem i kierownikiem jednego z zakładów na założonym przez ojca wydziale[3][4].

Praca naukowa[edytuj | edytuj kod]

Jarogniew Broniarz był promotorem ośmiu prac doktorskich, m.in. pierwszej pracy doktorskiej obronionej na Wydziale Chemii Politechniki Poznańskiej, napisanej przez Jana Szymanowskiego[1]. Jego własna rozprawa habilitacyjna nosiła tytuł: Otrzymywanie i własności użytkowe jedno- i dwuestrów sacharozy i syntetycznych kwasów tłuszczowych[5]. W swojej pracy naukowej zajmował się ponadto zastosowaniem rodków powierzchniowo czynnych w produkcji opon, a także procesem rozszczepiania tłuszczów. Był autorem 70 prac naukowych. Należał do Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Chemicznego, Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk, Polskiego Towarzystwa Chemicznego. Był również członkiem Komisji Nauk Chemicznych Oddziału PAN w Poznaniu[2].

 Sala im. prof. Jarogniewa Broniarza
Sala im. prof. Jarogniewa Broniarza

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Jego imieniem nazwano jedną z dwóch sal wykładowych w Centrum Dydaktycznym Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Krzysztof Alejski i inni red., 40-lecie Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej, Poznań, ISBN 978-83-89333-16-2 [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
  2. a b c d e f Biogram Jarogniewa Broniarza na stronie Wydziału Technologii Chemicznej [online] [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
  3. a b Zofia Grodecka, Dom Żołnierza w Poznaniu, przedwojenna chluba społeczeństwa wielkopolskiego – katownią Gestapo, „Biuletyn informacyjny Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej Okręg Wielkopolska”, czerwiec 2007.
  4. Sylwetka Lubomiry Broniarz-Press na stronie Politechniki Poznańskiej [online], www.fct.put.poznan.pl [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-05].
  5. Jarogniew Broniarz, Otrzymywanie i własności użytkowe jedno- i dwuestrów sacharozy i syntetycznych kwasów tłuszczowych, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Poznańskiej, 1968 [dostęp 2016-05-18] [zarchiwizowane z adresu 2016-08-08].
  6. Centrum Dydaktyczne Wydziału Technologii Chemicznej Politechniki Poznańskiej - Politechnika Poznańska [online], www.put.poznan.pl [dostęp 2016-06-17] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-13].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]