Jarosław Godfreyow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jarosław Godfreyow
Yarek Godfrey.ow
Imię i nazwisko

Jarosław Paweł Nowicki

Data i miejsce urodzenia

8 kwietnia 1957
Olsztyn

Data i miejsce śmierci

28 marca 2014
Paryż

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

Realizm magiczny, symbolizm

Ważne dzieła

Szatan i czaszka, Upadek, Skowronek i Świt (2011), Salome (2014)

Jarosław Godfrejów - właśc. Jarosław Paweł Nowicki, pseud. art. Yarek Godfrey (ur. 8 kwietnia 1957 w Olsztynie - zm. 28 marca 2014 w Paryżu) - syn Andrzeja Nowickiego i Barbary Godfreyow[1]. Polski artysta malarz tworzący w Vincennes pod Paryżem. Reprezentant realizmu magicznego w malarstwie, symbolizmu[2] i wielkoformatowych płócien portretów z motywami LGBT[3][4]. Był żonaty z Veronique Delhomme, miał jednego syna - Maximiliana. Jego prace znajdują się m.in. w galeriach w USA (Cleveland, Nowy Jork), w Paryżu i Niemczech.

Pochowany w Vincennes. Na cmentarzu komunalnym w Nowym Sączu przy ul. Rejtana znajduje się tablica pamiątkowa na rodzinnym pomniku (Sektor 12/2/17)[5].

Symboliczna płyta na cmentarzu w Nowym Sączu

Wykształcenie[6][edytuj | edytuj kod]

Wystawy malarstwa[7][edytuj | edytuj kod]

  • 1982 Poznań – wystawa najzdolniejszych absolwentów polskich szkół artystycznych
  • 1983 Paryż – Galerie des Lombards
  • 1983 Hanower – VII Międzynarodowe Triennale Grafiki
  • 1984
    • Paryż – Grand Palais XXXV Salonu Młodych Artystów
    • Paryż – Galerie des Lombards Renaissance of Silence
    • Paryż – Renault Grenelle i Art Life
    • Miluza – VI Europejskie Biennale Grafiki
    • Strasburg – Estampe de Rhin Press Paper'84
    • Cholet – Galerie Terre Inconnue
    • Paryż – Maxim's Business Club
  • 1985
    • Paryż – "FIAP Naszą Prezentacją"
    • Paryż – Grand Palais XXXVI Salonu Młodych Artystów
    • Montreal – "Młodzi Malarze"
    • Monako – Międzynarodowa Wystawa Sztuki Współczesnej
    • Paryż – Ferrer/Lacombe Printing
  • 1986
  • 1987
  • Paryż – Decoration Trigone
    • Paryż – Złoty Medal Grand Palais XXXVIII Salonu Młodych Artystów. Nagroda za wysoką kulturę artystyczną
    • I Turniej Rycerski w La Villette
    • Paryż – Grand Palais - Salon Krytyki Figuratywnej
    • Bouffémont – "Salon Malarzy"
  • 1988
    • Paryż – "Sunlight Public Relations"
    • Villepinte – "Międzynarodowy Salon Głębi"
    • Angers – "Galeria Milczenia"
  • 1989 Vitry/Seine – "Salon Malarzy"
  • 1990 Cannes – Grand Prize XXVI Międzynarodowego Salonu Artystycznego Côte d'Azur
  • 1990 Paryż – Grand Palais - Salon Artystów Niezależnych
  • 1990 Paryż – "Salon Jesienny"
  • 1991
    • Paryż – Galerie Nicole Robba
    • Angers – Galerie Histoires et Legendes
  • 1992 HanowerTargi Hanowerskie, wystawa dla akcji charytatywnej "The Children of Brazil"
  • 1992 Paryż – Galerie "Absolute"
  • 1993
  • 1993–96 Nowy Jork – CFM Gallery
  • 1996–2000 Cleveland – Art Avenue Galleries
  • 1999–2000 Nowy Jork – „Buffalo Chips”
  • 1999–2000 FlorydaBal Harbour Gallery
  • 1999–2000 Chapel Hill – Przegląd przez całokształt twórczości w Toktumee Art Gallery
  • 2004 – Nowy Jork – Travel Art Gallery

Wybrane wyróżnienia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Maciej Dęboróg-Bylczyński, Galeria polskiego orfizmu. Yarek Godrey, „Magazyn Polonia”, 2008, ISSN 1547-5468.
  2. Yarek Godfrey.ow. Paintings, New York:CFM Gallery, 1996. ISBN 978-1-883269-15-9
  3. Quadri erotici di Godfrey, così vivevamo il sesso noi ragazzini del riflusso degli anni ’70 | Stile Arte, „Stile Arte”, 5 października 2015 [zarchiwizowane z adresu 2017-07-14].
  4. Yarek Godfrey: Realismo y mitología - TrianartsTrianarts, „TrianArts”, 2011 [zarchiwizowane z adresu 2018-11-06].
  5. GROBONET - wyszukiwarka osób pochowanych - Cmentarz komunalny w Nowym Sączu [online], nowysacz.grobonet.com [dostęp 2022-11-02].
  6. Yarek Godfrey poursuit son exposition et prépare à sa manière le week-end culturel qui s’annonce - Saint-Junien (87200) - Le Populaire du Centre, „Le Populaire du Centre”, 12 września 2013 [zarchiwizowane z adresu 2018-11-06].
  7. Yarek Godfrey | ArtSlant [online], www.artslant.com [dostęp 2020-05-11] [zarchiwizowane z adresu 2018-11-06].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]