Jaskinia Wiślana Wschodnia
50°00′54″N 19°47′40″E/50,015000 19,794306| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
teren komunalny |
| Długość |
32 m |
| Wysokość otworów |
204 m n.p.m. |
| Ekspozycja otworów |
ku NE, SE i SW |
| Data odkrycia |
znana od dawna |
| Kod |
J.BK-04.05 |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
| 50°00′54″N 19°47′40″E/50,015000 19,794306
| |
| Strona internetowa | |
Jaskinia Wiślana Wschodnia – jaskinia w skale Okrążek w grupie Skałek Piekarskich na lewym brzegu Wisły w miejscowości Piekary pod Krakowem[1]. Pod względem geograficznym znajduje się na Obniżeniu Cholerzyńskim w obrębie makroregionu Bramy Krakowskiej[2].
Jaskinia znajduje się u podstawy najbardziej na wschód wysuniętego cypla Okrążka, bezpośrednio nad starorzeczem Wisły. Dojście do jaskini jest łatwe od północnej strony, ale często jej dno zalewane jest wodą Wisły. Korytarze w niektórych miejscach są bardzo ciasne. Ma trzy otwory wejściowe: NE, SE i SW, wszystkie na wysokości 204 m n.p.m. Łączna długość szczelin wynosi 32 m. Za otworem NE znajduje się rozszerzenie, z którego dalej ku południowi biegnie szeroki korytarz do otworu SW. Z rozszerzenia prowadzi ciasna i niemożliwa do przejścia boczna szczelina kończąca się w ścianie na wysokości ok. 1,5 m. W głównym korytarzu wiodącym do otworu SW znajduje się zacisk o długości około 4 m, a w połowie jego długości odchodzi boczna szczelina do otworu SE. Nad otworem tym znajduje się okap, pod którym zbiegają się korytarze. Od lustra wody otwór SE oddzielony jest progiem o wysokości około 80 cm[1].
Jaskinia powstała w skalistych wapieniach jury późnej. Jej dno jest skalne, bez rumowiska, na ścianach widoczne są różne formy erozji krasowej. Do większości jej korytarzy dociera światło słoneczne i jej klimat całkowicie podlega wpływom atmosferycznym. Jedynymi stwierdzonymi roślinami jest kilka okazów babki zwyczajnej i jaskra rozłogowego rosnących w otworze południowo-wschodnim. Normalnie dno jest suche, ale przy wysokim poziomie wody w Wiśle jaskinia zalewana jest wodą[1].
Jaskinia znana była od dawna. Po raz pierwszy opisał ją W.W. Wiśniewski w 1998 r.[3] Jej plan sporządził M. Szelerewicz w 1999 r., dokumentację A. Górny i M. Szelerewicz[1].
Tuż po południowo-zachodniej stronie Jaskini Wiślanej Wschodniej znajduje się w skale Okrążek Jaskinia Wiślana Zachodnia, mająca o 1 m wyżej położone dno. Obecnie są to oddzielne jaskinie, ale dawniej były z sobą połączone. W ścianie południowego cypla Okrążka, na wysokości 213 m n.p.m. znajduje się jeszcze jedna jaskinia – Jaskinia nad Galoską[1].
.jpg)
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e M. Szelerewicz, A. Górny, Jaskinia Wiślana Wschodnia, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-03-28].
- ↑ Jerzy Kondracki: Geografia regionalna Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 1998. ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ W.W. Wiśniewski, Prawdziwa Jaskinia Wiślana, Kraków: Jaskinie 1998 (9): 25-26