Jaskinia na Kontakcie
50°24′07″N 20°40′54″E/50,401944 20,681667| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
75 m |
| Rozciągłość pozioma |
54 m |
| Deniwelacja |
1,5 m |
| Wysokość otworów |
195 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
0 m |
| Ekspozycja otworów |
ku N, ku NE (Jaskinia pod Wygódką) |
| Data odkrycia |
23 sierpnia 1996 roku |
| Odkrywca |
J. Urban i J. Gubała |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) N-2.52 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
| 50°24′07″N 20°40′54″E/50,401944 20,681667
| |
Jaskinia na Kontakcie (SYSTEM Jaskinia na Kontakcie) – jaskinia, a właściwie system jaskiniowy, na terenie Niecki Nidziańskiej. Wejścia do niej znajdują się w Niecce Soleckiej, w Dolinie Aleksandrowskiej, niedaleko wsi Aleksandrów (gmina Wiślica), w pobliżu Jaskini w Ryglu, na wysokości 195 m n.p.m.[1]. System jaskiniowy powstał z połączenia dwóch jaskiń – dużej Jaskini na Kontakcie i połączonej z nią niewielkiej Jaskini pod Wygódką. Jest on częścią podziemnego przepływu Potoku Aleksandrowskiego. Łączna długość systemu wynosi 75 metrów, a deniwelacja 1,5 metrów[2].
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię na Kontakcie stanowi obszerny, ale niski korytarz z małymi kominkami w stropie zaczynający się w dużym otworze wejściowym z okapem, a kończący namuliskiem. Niedaleko od otworu na południe odchodzi 4-metrowy ciąg, natomiast kilkadziesiąt metrów dalej, na północny wschód, krótki korytarzyk, który prowadzi do małej salki i niewielkiego otworu wejściowego. Korytarzyk ten to Jaskinia pod Wygódką (12 metrów długości)[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini brak jest nacieków. Ściany są wilgotne, dnem korytarza okresowo płynie potok. Zamieszkują ją prawdopodobnie kuny i lisy[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię na Kontakcie odkryli J. Urban i J. Gubała w sierpniu 1996 roku. W 2003 roku połączono ją z Jaskinią pod Wygódką. Plan i opis obu jaskiń sporządzili J. Gubała i A. Kasza w 1998 roku[2].
Jaskinia powstała w gipsach wielkokrystalicznych (szklicowych) na ich kontakcie z leżącymi niżej marglami. Stąd jej nazwa[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 3 (16)/1999. ISSN 1234-4345
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-22] (pol.).
- ↑ Anna Chwalik, Jan Urban, Jacek Gubała, Andrzej Kasza - Dolina Aleksandrowska - dolina krasowa z zespołem jaskiń, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002