Jaworski (herb baronowski)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaworski III
Ilustracja
Herb Jaworski III
Typ herbu

baronowski

Pierwsza wzmianka

9 listopada 1779
(nadanie)

Jaworski IIIpolski herb baronowski[1], nadany wraz z tytułem w Galicji[2].

Opis herbu[edytuj | edytuj kod]

Opis współczesny[edytuj | edytuj kod]

Opis skonstruowany współcześnie brzmi następująco[a]:

Na tarczy w polu błękitnym półksiężyc srebrny, nad którego rogami po gwieździe złotej; między nimi strzała w słup naturalna z grotem srebrnym i upierzeniem czerwonym.

Nad tarczą francuska korona baronowska, opleciona sznurem pereł.

W klejnocie pięć piór pawich przeszytych strzałą w lewo, jak w godle.

Labry herbowe błękitne, z lewej strony herbu podbite złotem, z prawej strony srebrem.

Geneza[edytuj | edytuj kod]

Herb został nadany w Galicji, 9 listopada 1779 roku, Józefowi Jaworskiemu, synowi Andrzeja Antoniego. Podstawą nadania tytułu był patent z 1775 roku i pełniony urząd ziemski. Wraz z nim, tytuł otrzymał jego brat, Gabriel. Obaj bracia otrzymali trzy lata później tytuł hrabiego i nowy ubogacony herb; Jaworski[2].

Herbowni[edytuj | edytuj kod]

Herb ten był herbem własnym, toteż do jego używania uprawniony jest tylko jeden ród herbownych'"`UNIQ--nowiki-00000010-QINU`"'b'"`UNIQ--nowiki-00000011-QINU`"':

Bobronicz-Jaworski, Jaworski[2].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Opis współczesny jest skonstruowany zgodnie z obecnymi zasadami heraldyki. Zobacz: Blazonowanie
  2. Ten sam ród szlachecki może pieczętować się różnymi wersjami nazwisk, jest to spowodowane różnymi wpływami historycznymi na daną familię.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jaworski3: Dane Herbu [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-11].
  2. a b c Jaworski3: Dane Herbu [online], gajl.wielcy.pl [dostęp 2021-05-11].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Sławomir Górzyński: Arystokracja polska w Galicji: studium heraldyczno-genealogiczne. Warszawa: DiG, 2009, s. 174-175. ISBN 978-83-7181-597-3.
  • Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich . – Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1897 – T. 1. – Str. 14 – 620 stron.
  • Juliusz Ostrowski. Księga herbowa rodów polskich . – Warszawa: Księgarnia Antykwarska B. Bolcewicza, 1898 – T. 2. – Str. 10 – 380 stron.