Jerzy Beill

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Beill
Pełne imię i nazwisko

Jerzy Józef Ryszard William Beill

Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1885
Warszawa

Data i miejsce śmierci

14 listopada 1976
Warszawa

Narodowość

polska

Alma mater

Politechnika Gdańska

Praca
Budynki

Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
ul. Puławska 148/150 Warszawa (1955)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi (nadany dwukrotnie) Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Budynek dawnej Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Siedlcach (stan 2021) – proj. Jerzy Beill

Jerzy Józef Ryszard William Beill (ur. 18 czerwca 1885[a] w Warszawie, zm. 14 listopada 1976 tamże)[2]polski architekt, urbanista, nauczyciel i urzędnik państwowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Antoniego (1847-1894) – architekta i Zofii z d. Wildt[1].

Był absolwentem szkoły średniej Rontalera w Warszawie. Kontynuował naukę na Wydziale Budownictwa Lądowego Politechniki Gdańskiej, uzyskując dyplom inż architekta w 1912[3]. Następnie do 1913 był asystentem na Wydziale Architektury Politechniki w Karlsruhe[2]. W latach 1913–1914 miał posadę projektanta w pracowni Władysława Marconiego.

Po wybuchu I wojny światowej wojny został zesłany do Astrachania, gdzie objął stanowisko architekta miejskiego, a później nauczyciela miejscowej szkole techniczno-budowlanej[3]. Działał także w tamtejszym Kole Polskim.

Powróciwszy do Polski, w 1919 przyjął posadę urzędnika w Departamencie Budowlanym Ministerstwa Robót Publicznych. W 1920 walczył jako ochotnik w szeregach Wojsko Polskiego w wojnie polsko-bolszewickiej[3]. Był przydzielony do oddziału artylerii. Później, bo od 1934 pracował na stanowisku radcy w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych.

We wcześniejszym okresie należał do grupy założycielskiej Polskiej Korporacji Akademickiej Związku Akademików Gdańskich „Wisła”[1]. W 1920 wstąpił do Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP). Natomiast od 1923 należał do Towarzystwa Urbanistów Polskich (TUP), które w 1963 nagrodziło go przyznanym tytułem „Członka honorowego”[2]. Ponadto w latach 1921–1932 współpracował z czasopismami „Architektura” oraz „Architektura i Budownictwo”, którego był współzałożycielem. Od 1928 wchodził także w skład komisji egzaminacyjnej przyznającej uprawnienia budowlane.

Po II wojnie światowej pełnił funkcję naczelnika wydziału projektowania w ministerstwach – Odbudowy oraz Budownictwa Miast i Osiedli. Ponadto pracował w Komitecie do Spraw Urbanistyki i Architektury a także Komitecie Budownictwa, Urbanistyki i Architektury. W ciągu swojej długoletniej pracy otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień.

Po śmierci spoczął w grobie rodzinnym na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie (kwatera 80, rzad 4, miejsce 22, 23)[4].

Małżeństwo[edytuj | edytuj kod]

25 czerwca 1929 poślubił Irenę z d Puzdrakiewicz (1904–1940)[1].

Dokonania[edytuj | edytuj kod]

Konkursy[edytuj | edytuj kod]

  • Projekt gmachu Dyrekcji Lasów Państwowych w Wilnie (I nagroda)[1]
  • Projekt regulacji i rozbudowy Radomia (1926) – współautor Adam Paprocki, współpraca: Maria Buckiewicz, Leon Suzin (III nagroda)
  • Projekt szkicowy kompleksu gmachów Urzędu Służby Śledczej Policji Państwowej w Warszawie przy ul. Konwiktorskiej i Bonifraterskiej (1938 – III nagroda)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwaga[edytuj | edytuj kod]

  1. Stanisław Łozo w swoim leksykonie Czy wiesz kto to jest? jako rok urodzenia Jerzego Beilla podaje 1989[1]. Natomiast na nagrobku widnieje rok 1885.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Jerzy Beill. Czy wiesz kto to jest?. [dostęp 2024-05-10]. (pol.).
  2. a b c d e Jerzy Beill. SARP. [dostęp 2024-05-10]. (pol.).
  3. a b c K! Z.A.G. Wisła – Jerzy Beill. archiwumkorporacyjne.pl. [dostęp 2024-05-11]. (pol.).
  4. Cmentarz Stare Powązki: Antoni Beill, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2024-05-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]