Jerzy Bezucha

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Bezucha
Data i miejsce urodzenia

13 września 1949
Kraków

Data śmierci

30 stycznia 1994

Instrumenty

perkusja

Gatunki

jazz, jazz tradycyjny, rhythm and blues, muzyka rozrywkowa

Zawód

perkusista

Aktywność

1965–1994

Powiązania

Bogumił Dijuk, Antoni Krupa, Henryk Słaboszewski, Jan Kudyk, Jan Boba, Andrzej Zaucha, Jerzy Horwath, Marian Pawlik, Zygmunt Kaczmarski, Jan Gonciarczyk, Marek Grechuta, Piotr Michera, Eugeniusz Obarski, Bronisław Suchanek, Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Szukalski, Jan Jarczyk, Paweł Jarzębski, Marek Bliziński, Andrzej Dechnik, Henryk Miśkiewicz, Zbigniew Jaremko, Jarosław Śmietana, Andrzej Cudzich, Don Cherry i in.

Zespoły
Hrabiowie
The Lessers
Piasty
Trio Henryka Słaboszewskiego
Jazz Band Ball Orchestra
Dżamble
Kwartet Henryka Słaboszewskiego
Grupa WIEM
SPPT Chałturnik
Janusz Muniak Quintet
Janusz Muniak Quartet
Skaldowie
i in.

Jerzy Bezucha (ur. 13 września 1949 w Krakowie, zm. 30 stycznia 1994) – polski perkusista jazzowy[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Debiutował w 1965 roku w zespole Hrabiowie, który grał w klubie Geolog (była to świetlica przedsiębiorstwa geologicznego, mieszcząca się przy ul. Inwalidów – obecnie ul. Kijowska) na zmianę z zespołem Elektrostons w którym zadebiutował (jako perkusista) Andrzej Zaucha[2]. Jesienią 1967 roku został perkusistą ostatniego składu krakowskiej grupy The Lessers, którą wraz z nim współtworzyli: Bogumił Dijuk (eks-Hrabiowie; śpiew), Antoni Krupa (gitara prowadząca), Ryszard Kopciuch (eks-Hrabiowie; gitara basowa) oraz gościnnie Marek Michalak (puzon)[1][3]. W 1969 roku rozpoczął współpracę z kolejną krakowską formacją o nazwie Piasty w której znaleźli się też m.in. R. Kopciuch i M. Michalak[4]. Następnie pojawił się w składzie Tria Henryka Słaboszewskiego i w Jazz Band Ball Orchestra[1]. Jesienią 1970 roku dołączył do Dżambli na miejsce Benedykta Radeckiego[1]. W lutym 1971 roku zarejestrował jedyny longplay zespołu, zatytułowany Wołanie o słońce nad światem (LP, Polskie Nagrania „Muza” (XL/SXL 0704)[1]. W marcu jako jego członek otrzymał wyróżnienie w kategorii instrumentalistów oraz nagrodę specjalną przyznaną krakowskiej formacji na festiwalu Jazz nad Odrą '71[1][5]. Także w roku 1971 zarejestrował wraz z zespołem, jego cztery autorskie nagrania radiowe (Nekrologi, Zakochani staruszkowie, Słońce nad My-Lai, Pieśń dokerów w Luandzie) oraz covery utworów zachodnich wykonawców w wykonaniu Dżambli (The Shadow of Your Smile, Feelin' Alright, Rambling On My Mind, Who Knows What Tomorrow's May Bring)[6][5]. Z grupą wystąpił także w programie telewizyjnym pt. Wokaliści Jazzowi (TVP, 1971) i nagrał piosenki do programu TVP3 Kraków pt. Szabla i rapier (1972)[6][5]. Wszystkie utwory ukazały się na trzypłytowej kompilacji zatytułowanej W noc i w dzień. Nagrania archiwalne z lat 1969–1972, wydanej nakładem Kameleon Records (2024)[6]. W połowie 1972 roku zespół uległ rozwiązaniu. W 1973 r. perkusista znalazł się w Kwartecie Henryka Słaboszewskiego w skład którego oprócz niego i lidera wchodzili także: Zygmunt Kaczmarski (eks-Anawa; gitara) i Jan Gonciarczyk (eks-Anawa; kontrabas)[1]. Grał też w siódmym składzie Grupy WIEM Marka Grechuty, który współtworzył po odejściu z zespołu Kazimierza Jonkisza wraz z następującymi instrumentalistami, a byli to: gitarzysta Antoni Krupa, skrzypek Piotr Michera, pianista Eugeniusz Obarski i kontrabasista Bronisław Suchanek[7]. Później dołączył do Stowarzyszenia Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik” (SPPT Chałturnik)[8] z którym w 1974 roku nagrał album pt. S.P.P.T. Chałturnik (LP, Polskie Nagrania „Muza” SXL 1079)[9], a w 1975 wziął udział w programie telewizyjnym Dobry wieczór, tu Łódź (w skład zespołu wchodzili także: Jan Ptaszyn Wróblewski, Janusz Muniak, Zbigniew Namysłowski, Tomasz Szukalski, Jan Jarczyk i Paweł Jarzębski)[10]. W 1976 roku wszedł w skład formacji Janusz Muniak Quintet, w której oprócz niego występowali: Janusz Muniak (lider; saksofon sopranowy, saksofon tenorowy), Paweł Perliński (fortepian), Marek Bliziński (gitara) i Andrzej Dechnik (kontrabas)[11]. W 1978 roku ukazała się płyta zespołu, zatytułowana Question Mark[11]. W 1979 roku wydano album koncertowy pt. Jam Session w Akwarium – Noc druga (LP, Klub Płytowy PSJ-Biały Kruk Czarnego Krążka – 23), zawierający materiał zarejestrowany w dn. 26-27.10.1978 roku w klubie Akwarium przez skład muzyków, który współtworzył wraz z: Henrykiem Miśkiewiczem (saksofon altowy), Charlesem Davisem (saksofon barytonowy), Jesperem Lundgaardem (kontrabas), Jimem McNeelym (fortepian), Zbigniewem Jaremką (saksofon tenorowy) i Irvinem Stokesem (trąbka)[6]. W 1979 roku współtworzył kolejną formację krakowskiego saksofonisty, a mianowicie Janusz Muniak Quartet w której skład wchodzili także: Janusz Muniak (lider; saksofon sopranowy i tenorowy), Jarosław Śmietana (gitara) i Andrzej Dechnik (kontrabas)[11]. Na kompilacji Jazz Jambore '80 (LP, Polskie Nagrania „Muza” SX 1983), znalazł się utwór pt. Race Face, wykonany przez zespół (w składzie: Janusz Muniak, Andrzej Cudzich, Jerzy Bezucha) z którym wystąpili: trębacz Don Cherry i pianista Pierre Pausgen[6]. Dopiero po latach, bo w 1999 roku na krążku zatytułowanym Live at Jazz Jamboree '80 (CD, OlkMen Records OMR-052 ), ukazał się kompletny występ tegoż składu kwartetu Muniaka, podczas tej edycji festiwalu[6]. W 1979 roku perkusista współpracował również z zespołem Skaldowie[12]. 30 stycznia 1994 roku zginął w wypadku samochodowym[13]. Został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie[14]. Jest jednym z bohaterów Krakowskich Zaduszek Jazzowych[15].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej – Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995. ISBN 83-85335-25-0.
  2. ↑ Ryszard Szczudłowski: Hrabiowie. ryszardy.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  3. ↑ Ryszard Szczudłowski: The Lessers. ryszardy.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  4. ↑ Ryszard Szczudłowski: Piasty. ryszardy.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  5. ↑ a b c Dżamble – W noc i w dzień (KAMCD 127/128/129, 2024) info: okładka płyty
  6. ↑ a b c d e f W noc i w dzień. Nagrania archiwalne z lat 1969–1972. rateyourmusic.com. [dostęp 2024-03-10]. (pol.).
  7. ↑ Iwona Pisiewicz: „Miasto błękitnych nut... ” Antoniego Krupy. progrock.org.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  8. ↑ Ryszard Wolańswki: Stowarzyszenie Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik”. bibliotekapiosenki.pl, 2019-04-01. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  9. ↑ Jerzy Bezucha. rateyourmusic.com. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  10. ↑ S.P.P.T. Chałturnik – "Kto tak pięknie gra" (1975). youtube.com, 2023-06-25. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  11. ↑ a b c Ryszard Wolański, Radosław Rabiański: Janusz Muniak. bibliotekapiosenki.pl, 2019-04-09. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  12. ↑ Skaldowie. filmweb.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  13. ↑ Jacek Żyliński: Jerzy Bezucha. kppg.waw.pl, 2013-12-15. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  14. ↑ Zarząd Cmentarzy Komunalnych w Krakowie. zck-krakow.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).
  15. ↑ Aktualności: Krakowskie Zaduszki Jazzowe 2017. jazzforum.com.pl. [dostęp 2024-03-14]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jerzy_Bezucha&oldid=73673754”