Jerzy Butrym
 Topór | |
| Jerzy Butrym z Żyrmunów | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data śmierci |
zm. po 1435 |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
|
Jerzy Butrym herbu Topór (zm. po 1435) – marszałek hospodarski (1428–1429)[1].
Tytułował się mianem z Żyrmunów[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach młodzieńczych kształcił się zagranicą, gdzie – według Jana Długosza[a] – odznaczył się wybitnymi zaletami umysłu. W latach 1428–1429 pełnił funkcję marszałka hospodarskiego, którą to przejął po ojcu[1].
W latach 1432–1435 pojawia się w dokumentach historycznych bez żadnego tytułu[1].
Dopiero aż około roku 1440 spotykamy się z jakimś Butrymem, sprawującym urząd namiestnika słonimskiego i zdzitowskiego, choć nie ma pewności czy jest to ta sama osoba. Jak twierdzi Władysław Semkowicz, kolejny bojar o tym samym imieniu z powiatu knetowskiego[b], występujący w roku 1440, jest zapewne inną osobistością niż Jerzy Butrym[1]. Przyjmuje się więc, że Jerzy Butrym zmarł po 1435 roku[c][2][3].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Był synem Jana Butryma, adoptowanego podczas unii horodelskiej w 1413 roku do herbu Topór przez polskich panów[4].
Jego synem jest zapewne Władysław zwany Butrymem, wpisany w roku 1445 w album Uniwersytetu Krakowskiego. Drugi syn Treczus Butrymowicz otrzymuje w połowie XV w. nadanie ziemskie w powiecie oszmiańskim[1].
Posiadłość gniazdowa[d], Żyrmuny (Zermoni, Zirmuni), która od 1413 roku udaje się odnaleźć jako figurująca w rękach jego rodziny, leży pod Lidą. Niedaleko od niej, jeszcze w XX wieku, spotykamy osadę Butrymy, a parę kilometrów dalej znajduje się również miejscowość Butrymańce. Okolica ta jest gniazdem omawianej rodziny[1].
Genealogia[edytuj | edytuj kod]
Genealogia rodzinna została utworzona na podstawie fragmentu Władsyława Semkowicza w Rocznikach Polskiego Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie[5].
| Sowa | Butrym Sowicz | Jan Butrym | Jerzy Butrym | ||||||||||||||||||||||||||
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Informację tę podaje Władysław Semkowicz na podstawie Historiae Polonicae libri autorstwa Jana Długosza.
- ↑ Semkowicz, zaznacza, że może tu chodzić o miejscowość Knetuwie, zlokalizowanej nieopodal Szawel.
- ↑ Jako, że w latach 1432–1435 z całą pewnością występuje jeszcze na arenie historycznej, a pozostałe wydarzenia nie są z nim powiązane bez wątpliwości poza wspólnym imieniem.
- ↑ Posiadłość będąca gniazdem rodowym danej rodziny szlacheckiej.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Semkowicz 1921 ↓, s. 48.
- ↑ Lulewicz 1994 ↓, s. 202.
- ↑ Semkowicz 1989 ↓, s. 69.
- ↑ Semkowicz 1921 ↓, s. 47–48.
- ↑ Semkowicz 1921 ↓, s. 47.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Semkowicz, Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. 1920, t. V, Lwów: Towarzystwo Heraldyczne we Lwowie, 1921, s. 137.
- Władysław Semkowicz, O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle roku 1413, t. III, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 1989.
- Henryk Lulewicz, Urzędnicy centralni i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego XIV-XVIII wieku: spisy, Kórnik: Biblioteka Kórnicka, 1994, s. 255.