Jerzy Korolewicz
| Data i miejsce urodzenia |
27 marca 1959 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca, polityk |
| Odznaczenia | |
    
| |
Jerzy Stanisław Korolewicz (ur. 27 marca 1959 w Gorzowie Wielkopolskim) – polski przedsiębiorca, samorządowiec, w latach 1992–1995 wicewojewoda gorzowski.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Wydziale Budowy Maszyn Politechniki Poznańskiej oraz studia podyplomowe w zakresie zarządzania, marketingu i integracji europejskiej. Na początku lat 80. przewodniczył uczelnianym strukturom Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Po wprowadzeniu stanu wojennego organizował w Poznaniu Akademicki Ruch Oporu. W 1982 był aresztowany przez okres 6 miesięcy. W latach 1985–1992 pracował zawodowo w Zakładach Włókien Chemicznych Stilon w Gorzowie Wielkopolskim, gdzie pełnił funkcję przewodniczącego rady pracowniczej i wiceprzewodniczącego rady nadzorczej.
W latach 1985–1993 współtworzył i redagował katolicki miesięcznik „Aspekty”[1]. Od 1992 do 1995 pełnił funkcję wicewojewody gorzowskiego. W drugiej połowie lat 90. organizował i do 2002 zajmował stanowisko prezesa zarządu Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. Jednocześnie w latach 1998–2002 był radnym sejmiku lubuskiego I kadencji z ramienia AWS[2]. Przewodniczył Komisji Gospodarki i Infrastruktury Technicznej.
Należał do Ruchu Społecznego AWS. Później krótko był związany z Prawem i Sprawiedliwością, z listy którego kandydował w wyborach w 2006[3].
Po odejściu z Kostrzyńsko-Słubickiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej S.A. rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w ramach spółki prawa handlowego. W 1995 objął funkcję przewodniczącego rady nadzorczej Fundacji na rzecz Gorzowskiej Szkoły Wyższej. Był wiceprezydentem Zachodniej Izby Gospodarczej, a w 2005 został prezesem Zachodniej Izby Przemysłowo-Handlowej w Gorzowie Wielkopolskim[4].
Wyróżniony nagrodami regionalnymi i odznaczeniami państwowymi, w tym w odznaczony Srebrnym (2001)[5] i Złotym (2005)[6] Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim (2010)[7] i Oficerskim (2022)[8] Orderu Odrodzenia Polski, a w 2016 Krzyżem Wolności i Solidarności[9].
Żonaty, ma czwórkę dzieci.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ „Aspekty”. encyklopedia-solidarności.pl. [dostęp 2011-01-27].
- ↑ Informacje na stronie urzędu marszałkowskiego. [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2006. [dostęp 2022-04-07].
- ↑ Korolewicz znów prezesem izby gospodarczej. gazeta.pl, 17 kwietnia 2008. [dostęp 2011-01-27].
- ↑ M.P. z 2002 r. nr 8, poz. 146
- ↑ M.P. z 2005 r. nr 64, poz. 875
- ↑ M.P. z 2010 r. nr 40, poz. 560
- ↑ M.P. z 2022 r. poz. 454
- ↑ M.P. z 2017 r. poz. 128
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Zysnarski, Encyklopedia Gorzowa, Bydgoszcz 2007
- Absolwenci Politechniki Poznańskiej
- Działacze Niezależnego Zrzeszenia Studentów
- Działacze opozycji w PRL
- Ludzie urodzeni w Gorzowie Wielkopolskim
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Wolności i Solidarności
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (III Rzeczpospolita)
- Politycy Akcji Wyborczej Solidarność
- Politycy Prawa i Sprawiedliwości
- Polscy przedsiębiorcy XX wieku
- Radni sejmiku województwa lubuskiego
- Wicewojewodowie gorzowscy
- Urodzeni w 1959