Jerzy Korwin-Kijuć

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Korwin-Kijuć
Ilustracja
Jerzy Korwin-Kijuć (po lewej). Zdjęcie z 1991
Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1911
Dolny Sarykamysz, Rosja

Data i miejsce śmierci

31 października 2006
Radom, Polska

Zawód, zajęcie

oficer, pedagog, trener lekkoatletyki

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Jerzy Korwin-Kijuć (ur. 2 grudnia 1911 w Dolnym Sarykamyszu, zm. 31 października 2006 w Radomiu) - jeden z ostatnich oficerów 4 Dywizjonu Artylerii Konnej, wieloletni trener lekkoatletyki Międzyszkolnego Klubu Sportowego "Orlęta Radom". Szkoleni przez niego zawodnicy zajmowali czołowe miejsca w zawodach wojewódzki i krajowych. Wieloletni pedagog[1].

Pochodził ze starego rodu litewskiego – Kijuciów[2]. Po ukończeniu z 1932 Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Równem wstąpił do Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu, po czym rozpoczął służbę wojskową w 4 Dywizjonu Artylerii Konnej w Suwałkach. Od 1945 pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego w Państwowych Szkołach Przemysłowych w Radomiu[1].

Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Piękny jubileusz. „Dziennik Radomski : 24 godziny, 1991, R.1, nr 27 - 24/29”. 27, 1991-12-11. 
  2. WSPOMNIENIE O PORUCZNIKU JERZYM KORWIN – KIJUCIU. dobroni.pl. [dostęp 2013-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-06-12)]. (pol.).